расціра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расціраць — расцерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцюко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расцюкоўваць — расцюкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расця́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расцягваць — расцягнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расцякацца — расцячыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцяру́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расцярушваць — расцерушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцярэ́бліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расцярэбліваць — расцерабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расча́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расчальваць — расчаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчапле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расчапляць — расчапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчляне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расчляняць — расчляніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчыне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расчыняць — расчыніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)