разбэ́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разбэшчваць — разбэсціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развальцо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. развальцоўваць — развальцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развару́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разварушваць — разварушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разведваць — разведаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́нчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. развенчваць — развянчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. развешваць — развесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разві́нчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. развінчваць — развінціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. развучваць — развучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разга́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разгадваць — разгадаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгіба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разгібаць — разагнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)