прыпрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыпрагаць — прыпрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпыне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыпыняць — прыпыніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпяча́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыпячатваць — прыпячатаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыро́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прырошчваць — прырасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырэ́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прырэзваць — прырэзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыса́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысаджваць — прысадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысво́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысвойваць — прысвоіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысе́ў, ‑севу, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысяваць — прысеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыспе́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыспешваць — прыспешыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыспяшэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыспяшаць — прыспяшыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)