ГЕ́РА

(Gera),

горад на У Германіі, у зямлі Цюрынгія. Вядомы з 995. 123 тыс. ж. (1994). Вузел чыгунак і аўтадарог. Прам-сць: тэкст. (пераважна шарсцяная) і маш.-буд. (у т. л. станкабудаванне, электратэхн., вытв-сць тэкст. машын, кампрэсараў), абутковая, гумавая, мэблевая, харч.; ф-ка піяніна. Арх. помнікі 13—18 ст.

т. 5, с. 166

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

віско́за ж

1. тэх Viskóse [vıs-] f -;

2. тэкст (шоўк) Kúnstseide f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

машы́напіс м

1. Maschíneschreiben n -s;

2. (тэкст) Maschíne geschríebenes Manuskrípt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рыпс м тэкст Rips m -es, -e;

рыпс-муа́р Scháttenrips m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шта́пельны тэкст:

шта́пельнае валакно́ Stápelfaser f -, -n;

шта́пельныя ткані́ны Zéllwollstoffe pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ева́нгелле, -я, н. (з вялікай літары).

1. Частка Бібліі, агульная назва першых чатырох кніг Новага Запавету пра зямное жыццё і вучэнне Ісуса Хрыста (з’яўляецца асновай хрысціянскага веравучэння).

Кананічнае Е.

2. мн. -і, -яў. Кожная з чатырох кніг Новага Запавету, напісаных, паводле царкоўнай традыцыі, вучнямі Ісуса Хрыста і іх паслядоўнікамі.

Е. ад Марка.

Старонка Евангелля ад Матфея.

|| прым. ева́нгельскі, -ая, -ае.

Е. тэкст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пісьмя́, ‑мені ’граматнасць’ (Нас.), пісьмёны ’старажытныя пісьмовыя знакі, літары’ (ТСБМ), стараж.-рус. письмя ’пісьмовы знак, літара’ (1057 г.), ’пісьмовы тэкст, тое, што напісана’ (XII ст.), святая, священная писмена ’Святое письмо’ (1073 г.); ст.-польск. piśmię = польск. pismo, чэш., славац. písmeno ’літара’, ст.-слав. писмѧ ’літара’, ’пісьмёны’. Прасл. дыял. *pisьmę паходзіць з *pisьmo (Бязлай, 3, 41). Да пісьмо (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прэпарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

1. Вырабіць (вырабляць) прэпарат з чаго‑н. для даследавання, вывучэння. Прэпараваць птушку.

2. перан. Падрыхтаваць (падрыхтоўваць) што‑н. для якой‑н. мэты, апрацаваць (апрацоўваць) што‑н. пэўным чынам. Прэпараваць аўтарскі тэкст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kord

m -(e)s, -e i -s тэкст. коры́, вельве́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ілюстрава́ць

(польск. ilustrować, ад лац. illustrare = рабіць ясным)

1) забяспечваць тэкст ілюстрацыямі;

2) перан. пацвярджаць думкі, выказванні нагляднымі прыкладамі, словамі, жэстамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)