пахмурне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. і незак.

1. зак. Стаць хмурным, хмурнейшым.

Пасля гэтых слоў ён адразу пахмурнеў.

2. незак. Станавіцца пахмурным, хмурнець.

Чалавек усё больш пахмурнеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарчэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -э́е; незак.

Станавіцца горкім, набываць гаркаваты прысмак.

Мука гарчэе.

|| зак. згарчэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -э́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мужне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Дасягаць поўнага фізічнага развіцця, рабіцца дарослым, сталым.

Хлапец на вачах мужнее.

2. перан. Накапляць сілы, станавіцца больш моцным.

М. у барацьбе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сыце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Станавіцца сытым (у 2 знач.), адкормленым.

Пры доглядзе кабан расце і сыцее.

|| зак. рассыце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і пасыце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ярчэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; зак.

Станавіцца больш яркім, ззяць, зіхацець.

Зоркі ярчэюць у цемры.

Зрок ярчэе (перан.: становіцца больш выразным).

|| зак. паярчэ́ць, -э́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

klękać

незак. кленчыць, станавіцца на калені

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozwścieklać się

незак. раз’юшвацца, станавіцца лютым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wiotczeć

незак. драхлець; слабець; станавіцца друзлым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chmurnieć

незак. рабіцца (станавіцца) хмурным (панурым)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Става́ць ‘з’яўляцца’ (Ласт., Сл. ПЗБ), ‘быць дастатковым, хапаць’ (ТСБМ, Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС). Укр. става́ти(ся)станавіцца, рабіцца; хапаць’, рус. дыял. става́ть ‘тс’, ц.-слав. ставатистанавіцца’, польск. stawać ‘уставаць, падымацца на ногі; затрымлівацца’, чэш. stávat seстанавіцца, рабіцца, здарацца’. Паводле Борыся (576), прасл. *stavati ‘затрымлівацца; падымацца’, шматкратны дзеяслоў ад *stati (гл. стаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)