пазадзіра́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
1. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Падняцца, задрацца ўгору — пра ўсё, многае. Пазадзіраліся наскі ў ботах. Пазадзіралася скура на пальцах. □ На даху гонта сатлела, сям-там пазадзіралася. Навуменка.
2. Разм. Загаліцца — пра ўсіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэрмата-
(гр. derma, -atos = скура)
першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «які адносіцца да скуры, да скурных хвароб».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
еўрапео́ід
(ад лац. Europa + -оід)
прадстаўнік расы, для якой характэрна светлая скура, мяккія валасы, вузкі выступаючы нос, тонкія губы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
іхтыёз
(н.-лац. ichthyosis , ад гр. ichthys = рыба)
скурная хвароба, звычайна спадчынная, пры якой скура пакрыта цвёрдымі шурпатымі лускавінкамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Ко́жа ’скура’ (Сл. паўн.-зах., Ян., ТС, Бяльк.). Укр. кожа, рус. кожа, ст.-рус. кожа ’тс’, ст.-слав. кожа, балг. кожа, макед. кожа, серб.-харв. ко̏жа, славен. kóža ’тс’, польск. koża, чэш. kuže, славац. koža, в.-луж. koža, н.-луж. koža, палаб. tʼuza ’тс’. Адна з найбольш надзейных этымалогій увогуле: этымалогія Зубатага, AfslPh, 16, 396: koža < koz‑ja. Спачатку kozja (skora) ’казіная скура’. Аб іншых этымалогіях гл. Трубачоў, Эт. сл., 12, 36. Параўн. таксама апошнюю спробу тлумачэння Борысь ЗФЛ, 25, 1, 169–170.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
свярбе́ць, ‑біць; незак.
1. Выклікаць адчуванне казытлівага болю. Я помню, як яна [крапіва] апякае рукі: як агнём, на целе потым чырванеюць пухіры, яны пякуць і свярбяць, іх потым раздзіраеш да крыві і слініш — робіцца трохі лягчэй. Адамчык. // Адчуваць казытлівы боль (пра цела і яго часткі). Цела так свярбела ад поту і тырсы, што хацелася драць абедзвюма рукамі. Місько. Узмакрэла ад поту шыя, правае вока, быццам што трапіла туды, непрыемна свярбела. Савіцкі.
2. безас. перан. Разм. Пра неадольнае жаданне зрабіць што‑н. — Ну ж і свярбела стрэльнуць, — прызнаўся Амяллян. Грахоўскі.
•••
Рукі свярбяць у каго гл. рука.
Скура свярбіць гл. скура.
Язык свярбіць гл. язык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГО́МЕЛЬСКІ ЗАВО́Д ХІМІ́ЧНЫХ ВЫ́РАБАЎ.
Створаны ў 1962 як з-д дахавых матэрыялаў. З 1968 з-д хім. вырабаў. З 1992 Гомельскае калектыўнае вытв.-камерц. прадпрыемства «Завод хімічных вырабаў». Асн. Прадукцыя (1997): гумавыя галёшы, швейныя, пухова-пер’евыя вырабы (коўдры, падушкі, матрацы), штучная скура і плёнка, цырата, пенаплен, масціка будаўнічая і антыкаразійная, шлангі паліўныя і інш.
т. 5, с. 345
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
скальп
(англ. scalp, ад лац. scalpere = скабліць)
знятая з галавы забітага ворага скура з валасамі як ваенны трафей у індзейцаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
skin1 [skɪn] n.
1. ску́ра; шку́ра;
a tender skin даліка́тная ску́ра;
stripped to the skin раздзе́ты дагала́;
wear smth. next to the skin насі́ць што-н. на го́лае це́ла;
save one’s skin ратава́ць сваю́ шку́ру;
sleep with/in a whole skin, keep a whole skin застава́цца цэ́лым і здаро́вым
2. шку́ра, фу́тра жывёлы;
the skin of a sheep аўчы́на;
cast/shed the skin мяня́ць ску́ру, ліня́ць
3. ску́ра, лупі́на, ску́рка;
the skin of a tomato ску́рка памідо́ра;
peel the skin of a potato лупі́ць бу́льбіну;
potatoes in skins бу́льба ў мундзі́рах
4. пе́нка, пле́ўка (малака)
♦
get soaked/wet to the skin прамо́кнуць да касце́й;
get under smb.’s skin infml раздражня́ць, злава́ць каго́-н.; зале́зці ў пячо́нку́;
have athick/thin skin быць нечуллі́вым/чуллі́вым;
nothing but skin and bone infml адна́ ску́ра ды косці
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
velvet2 [ˈvelvɪt] adj.
1. аксамі́тавы, аксамі́тны;
velvet skin даліка́тная ску́ра
2. ці́хі, мя́ккі
♦
an iron hand/fist in a velvet glove ≅ на ву́снах – мёд, на сэ́рцы – лёд
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)