шэ́фскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шэфа, шэфства, звязаны з шэфствам. Шэфская работа. Шэфская дапамога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юрыско́нсульцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да юрысконсульта; уласцівы юрысконсульту, належыць яму. Юрысконсульцкая пасада. Юрысконсульцкая работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпыні́цца, -пыню́ся, -пы́нішся, -пы́ніцца; зак.

1. Часова, ненадоўга спыніцца або перарвацца.

П. каля вітрыны.

Цягнік прыпыніўся на паўстанку.

Работа прыпынілася.

2. Знайсці прыпынак дзе-н.

Дзе ён прыпыніўся з сям’ёй на першы час?

|| незак. прыпыня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

талака́ ж., разг.

1. коллекти́вная по́мощь; рабо́та сообща́;

2. собир., перен. толпа́; гру́ппа

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гідрапо́нны

(ад гідра- + гр. ponos = работа);

г-ыя культуры — расліны, якія вырошчваюцца спосабамі гідрапонікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кінадэтэкты́ў

(ад кіна- + дэтэктыў)

кінафільм, тэмай якога з’яўляецца раскрыццё злачынства, работа разведчыкаў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сыры́ в разн. знач. сыро́й;

сыро́е паве́тра — сыро́й во́здух;

сыро́е мя́са — сыро́е мя́со;

с. хлеб — сыро́й хлеб;

сыра́я рабо́та — сыра́я рабо́та;

◊ адку́ль сыр-бо́р загарэ́ўся — отку́да сыр-бо́р загоре́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рабо́ташна ’зручна, карысна’ (Юрч.), рус. смал. рабо́ташно ’шмат работы’, маск. рабо́тошный ’прыбытковы, выгадны’, ’зроблены ўласнымі рукамі’. Утворана ад рабо́та (гл.), на ўзор мо́ташна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Супо́льніца ’суполка, супольная работа’ (ТС, Юрч.), ’бравэрка’ (Сцяшк.), супо́льніца, супо́льнічка ’суцэльнае адзенне’ (Сцяц. Сл.), ’жаночая кашуля, сарочка’ (барыс., Сл. ПЗБ). Да супольны, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазашко́льны, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца, праходзіць не ў школе; які існуе акрамя школы. Пазашкольная работа. Пазашкольныя ўстановы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)