урачэ́бны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з дзейнасцю ўрача; медыцынскі. Урачэбны ўчастак. Урачэбны пункт. Урачэбны нагляд. Урачэбны камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пасёлак ’населены пункт гарадскога тыпу’ (ТСБМ). Новае. Запазычана з рус. посёлок ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыспе́тчар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік, які рэгулюе рух транспарту, ход работы прадпрыемства і пад. з аднаго цэнтральнага пункта.

Д. аўтамабільнай базы.

|| прым. дыспе́тчарскі, -ая, -ае.

Д. пункт.

Цэнтральная дыспетчарская (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поворо́тный в разн. знач. паваро́тны;

поворо́тный круг ж.-д., театр. паваро́тны круг;

поворо́тный трансформа́тор техн. паваро́тны трансфарма́тар;

поворо́тный пункт в разви́тии паваро́тны пункт у развіцці́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

culmination

[,kʌlmɪˈneɪʃən]

n.

найвышэ́йшы пункт, кульміна́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

standpoint

[ˈstændpɔɪnt]

n.

гле́дзішча n., пункт гле́джаньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

trading post

гандлёвы пункт, факто́рыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

turning point

паваро́тны або́ перало́мны пункт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

По́люс ’пункт перасячэння з паверхняй уяўнай восі вярчэння Зямлі’ (ТСБМ). З лац. polus ’тс’ < грэч. πόλος ’паваротны пункт, вось вярчэння’, ужо ў Арыстоцеля — πόλος αρκτικος і πόλος ανταρκτικος (Ванякова, Зб. Слаўскаму, 220). Увёў ва ўжытак усходніх славян Ілля Капіевіч (Сацута, PC, 1997, 11. 88).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мліча́рня ’пункт прыёму малака ад насельніцтва’ (драг., Сл. Брэс.). З польск. mleczarnia ’малачарня’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)