an=

аддзял. прыстаўка, указвае на:

1) дакрананне, набліжэнне, злучэнне чаго-н. з чым-н.: ánkleben прыкле́йваць

2) прырост, павелічэнне: ánsteigen падыма́цца i г.д.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

а...¹ (а таксама аб..., аб’..., аба...), прыстаўка.

Абазначае:

1) пашырэнне дзеяння на ўсю паверхню прадмета, накіраванасць яго вакол або па краях прадмета: агарадзіць, агледзець, атынкаваць, ахапіць, акаваць, абпаліць, абабіць;

2) накіраванасць руху міма прадмета, абмінанне яго: абысці (лужыну), абагнуць;

3) ахоп дзеяннем многіх асоб, прадметаў, пашырэнне дзеяння на ўсе прадметы, на ўсіх асоб: абабегаць (усе хаты), адарыць, абдзяліць (падарункамі);

4) празмернасць якога-н. дзеяння: аб’есціся, абпаіць;

5) перавагу над кім-, чым-н. пры выкананні дзеяння: абагнаць, апярэдзіць;

6) наяўнасць недахопу, памылкі ў дзеянні: агаварыцца, абмовіцца;

7) забеспячэнне чым-н. у працэсе дзеяння: абвадніць, аснасціць, абдзернаваць;

8) ператварэнне ў каго-, што-н., станаўленне кім-н., наданне якіх-н. уласцівасцей, якасцей (у выніку дзеяння): ашчаслівіць, ажаніць, ажывіць;

9) дасягненне выніку дзеяння, стану: адзічэць, абрыдзець, апасці, асесці, ажывіцца, аблезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

affix

[əˈfɪks]

1.

v.t.

1) прымацо́ўваць, наляпля́ць, накле́йваць

to affix a stamp to a letter — накле́іць ма́рку на ліст

2) дадава́ць, далуча́ць

to affix one’s signature (to a letter) — падпіса́цца (у канцы́ ліста́)

3) ста́віць; прыклада́ць

to affix a seal — паста́віць пяча́тку

4) Figur. прыпі́сваць

to affix blame — прыпіса́ць каму́ віну́

2. [ˈæfɪks]

n.

1) дада́так -ку m.

2) а́фікс -у m. (прыста́ўка або́ су́фікс)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bei=

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) набліжэнне, далучэнне да каго-н., да чаго-н.: béitreten* далуча́цца

2) блізкасць, сумеснасць béiwohnen прысу́тнічаць i г.д.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hináuf=

аддз. дзеясл. прыстаўка указвае:

1) на рух уверх у напрамку ад таго, хто гаворыць: hináufgehen* падыма́цца

2) на павышэнне, павелічэнне: hináufsteigen* падыма́цца, узыхо́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hináus=

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае:

1) на рух вонкі ў напрамку ад таго, хто гаворыць: hináusgehen* выхо́дзіць

2) на аддаленне, рух удалечыню: hináusfahren* выязджа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fort=

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) рух упе́рад: fórtbewegen ру́хацца ўпе́рад

2) працяг дзе́яння: sich fórtbilden прадаўжа́ць сваю́ адука́цыю

3) аддале́нне: fórtjagen праганя́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Канды́ба ’кульгавы’, ’павольны ў хадзе’ (Нас., Гарэц., Бяльк., ТСБМ), кандыбы ’хадулі’ (ТСБМ; слуц., Нар. словатв.), кандыбаць ’ісці кульгаючы, павольна, з цяжкасцю перастаўляючы ногі’ (ТСБМ, Бяльк., Гарэц., Жд. 3), кандыбыць (Бяльк.), драг. шкандэ́батэ (Лучыц-Федарэц., вусн. паведамл.). Укр. кандиба ’кляча’, шкандибати ’кульгаць’, ’ісці прыкульгваючы’, рус. іркуц. кандыба ’кульгавы’, варонеж., бран., кур., свярдл. кандыбать ’прыкульгваць, кульгаць’, варонеж., ’паволі рабіць што-небудзь’, рус. паўд. шкандыба, шкандыбать ’кульгаць’. Трубачоў разглядае гэтыя словы як вытворныя ад дыбать з прыстаўкай ка‑, ускладнення зычным ш‑ і інфіксам ‑н‑ (Фасмер, 4, 448). Да дыбаць; параўн. літ. dỹbinti ’ісці, крочыць доўгімі нагамі’. Прыстаўка ка‑ і інфікс ‑н‑ у словах кандзёр і кандрычка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

be=

неаддз. дзеяслоўная прыстаўка:

1) ператварае дзеясловы vi у vt; wéinen пла́каць bewéinen апла́кваць

2) указвае на ўсебаковы ахоп прадмета дзеяннем; bedécken засціла́ць і г.д.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

heréin=

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) рух унутр у напрамку да таго, хто гаворыць: heréinkommen* захо́дзіць

2) падзенне, абвал чаго-н.: heréinbrechen* абвалі́цца, абру́шыцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)