theme

[Өi:m]

n.

1) тэ́ма f.; прадме́т -у m. (дакла́ду, ле́кцыі)

2) Mus. гало́ўны маты́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

envy

[ˈenvi]

1.

n., pl. -vies

1) за́йздрасьць f.

2) прадме́т за́йздрасьці

2.

v.t.

зайздро́сьціць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сілагі́зм, ‑а. м.

Розумазаключанне, у якім з двух дадзеных суджэнняў (пасылак) атрымліваецца трэцяе (вывад). Не прадмет спрэчкі захапляе Гапановіча, а магчымасць адточваць свае сілагізмы. М. Стральцоў.

[Грэч. syllogismos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пеленга́цыя

(ад пеленгаваць)

вызначэнне пеленга 1 або месца, дзе знаходзіцца які-н. прадмет, аб’ект.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экспана́т

(лац. exponatus = выстаўлены напаказ)

прадмет, выстаўлены для агляду ў музеі ці на выстаўцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

topic [ˈtɒpɪk] n. тэ́ма; прадме́т (дыскусіі);

relevant topics актуа́льныя тэ́мы;

the topic of the day злабадзённая тэ́ма;

topic and comment ling. тэ́ма і рэ́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

konkret

м. канкрэтная справа; канкрэтны прадмет; канкрэтнае паняцце;

przejść do ~ów — перайсці да спраў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адро́зненне, ‑я, н.

Рыса, асаблівасць, якая робіць адметнымі адзін прадмет, адну з’яву ад другога прадмета, другой з’явы. Класавыя адрозненні ў грамадстве. Дыялектныя адрозненні.

•••

Знакі адрознення гл. знак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адро́знівацца, ‑аецца; незак., ад каго-чаго.

Мець асаблівасці, рысы, якія адрозніваюць адзін прадмет ад другога. [Маладзейшы] вельмі адрозніваўся ад свайго панурага таварыша і выглядам, і жвавасцю рухаў. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накане́чнік, ‑а, м.

Невялікі, звычайна конусападобны прадмет, які насаджваецца на канец іншага прадмета. Наканечнік стралы. □ Гэта была крывая шабля ў чорным бліскучым чахле з залацістым наканечнікам. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)