магнетро́н

(ад гр. magnes = магніт + -трон)

двухэлектродная электронная лямпа, якая працуе ў полі электрамагніту або пастаяннага магніту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

полівінілацэта́т

(ад полі- + вінілацэтат)

высокамалекулярнае злучэнне, прадукт полімерызацыі вінілацэтату; выкарыстоўваецца для вырабу пластмас, лакаў, клею і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

полікрышта́ль

(ад полі- + крышталь)

цвёрдае цела, якое складаецца з вялікай колькасці крышталічных зерняў, размешчаных хаатычна (параўн. монакрышталь).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

полісінтэты́чны

(ад полі- + сінтэтычны)

якому ўласціва ўтварэнне складаных слоў-сказаў шляхам складання асноў асобных слоў (пра мовы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

поліурэта́ны

(ад полі- + урэтаны)

высокамалекулярныя злучэнні, прадукты полімерызацыі урэтанаў; прымяняюцца для вырабу каўчуку, клею, плёнкі і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

поліфілі́я

(ад полі- + гр. phylon = род)

паходжанне групы арганізмаў ад многіх продкаў у выніку канвергенцыі (параўн. монафілія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

электрадыя́ліз

(ад электра + дыяліз)

ачышчэнне калоідных раствораў ад прымесей нізкамалекулярных злучэнняў у выніку дыфузіі ў электрычным полі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зазеляне́ць, ‑ее; зак.

1. Пачаць зелянець; зрабіцца зялёным. На шырокім полі, дзе цімафееўка і канюшына зазелянелі, пасецца чарада кароў. Бялевіч. Берагі густа зазелянелі асакой і аерам. Якімовіч.

2. Паказацца, вылучыцца сваім зялёным колерам. Уперадзе зазелянеў дах школы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раса́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Маладыя расліны, вырашчаныя ў парніках або на спецыяльных градках для перасадкі іх на ўчасткі ў агародзе, на полі. Расада памідораў. □ У агароднай брыгадзе высаджвалі з парнікоў на грады расаду капусты. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіва́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і сіўка. Антось на полі кончыў дзела І выпраг коніка сівога, Свайго памочніка старога. Сівак з вялікім здавальненнем Прайшоўся вольна загуменнем. Колас. Я лёгка, з аглоблі, сеў на нізенькага сівака. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)