шыракава́ты, ‑ая, ‑ае.

Зашырокі, некалькі шырокі. Плацце крыху шыракаватае, відаць, гаспадыня некалі была таўсцейшая. Асіпенка. Дзед Талаш расчуліўся.. Куртаты, шыракаваты на канцы і трохі задзёрысты нос яго падняўся ўгору і апусціўся ўніз. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

води́ть несов., в разн. знач. вадзі́ць;

води́ть полки́ в бой вадзі́ць палкі́ ў бой;

води́ть дру́жбу вадзі́ць дру́жбу, дружы́ць, сябрава́ць;

води́ть самолёт вадзі́ць самалёт;

води́ть знако́мство вадзі́ць знаёмства, зна́цца, вадзі́цца;

води́ть смычко́м по стру́нам вадзі́ць смы́кам па стру́нах;

◊

води́ть за нос вадзі́ць за нос;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

уце́рці (выцерці, абцерці) ábwischen vt, ábtrocknen vt;

◊ уце́рці нос каму-н ≅ разм j-m séine Überlégenheit zéigen, j-n übertrúmpfen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

качы́ны Énten-;

качы́н нос Éntenschnabel m -s, -schnäbel;

качы́нае я́йка Énten¦ei n -s, -er;

качы́нае гняздо́ Éntennest n -es, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

officious

[əˈfɪʃəs]

adj.

1) празьме́рна паслу́жлівы; які́ навя́звае свае́ паслу́гі; назо́льны

2) які́ лю́біць су́нуць нос не ў сваё

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

gebógen

1.

part II ад bíegen

*

2.

a

~e Náse — гарба́ты нос

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вастрано́сы, ‑ая, ‑ае.

1. З вострым, тонкім носам (пра жывыя істоты).

2. Які мае доўгі, вузкі нос, насок. Вастраносыя бацінкі. □ Носіць вадзяная пустыня на ўлоннях сваіх быстрыя вастраносыя чаўны і лёгкія чайкі-душагубкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абраха́ць, ‑брашу, ‑брэшаш, ‑брэша; зак., каго-што.

Разм. Зняславіць, зганьбіць, нагаварыўшы на каго‑н.; абгаварыць. Было і яшчэ адно апраўданне [у Руневіча]: «Я ж не цётка якая, што садзіць нос у шчыліну, каб потым абрахаць». Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасумне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць сумным, сумнейшым. Віця пасумнеў: шкада, што не давялося нічога ўбачыць самому. Корзун. У люстэрку не адразу пазнаў сябе [Алесь]. Твар стаў бледны, нос завастрыўся, пабольшалі і пасумнелі вочы. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́шачку, прысл.

Разм. Тое, што і трошкі. Хоць бы трошачку ценю, Хоць бы кроплю вады, Хоць бы сівы арол Засланіў крыллем сонца! Панчанка. Нос быў трошачку задзёрты, але кірпатым яго нельга было назваць. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)