ускудла́чыць, ‑лачу, ‑лачыш, ‑лачыць; зак., каго-што.

Тое, што і ускудлаціць. Сустрэчны вецер ускудлачыў валасы, адкінуў назад касу. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БРО́КЕН-ХІ́ЛСКІ ЧАЛАВЕ́К,

радэзійскі чалавек, адна з формаў выкапнёвага чалавека, характарыстыкі якога блізкія да неандэртальцаў. Знойдзены ў 1921 у пячоры Брокен-Хіл у Замбіі. Выяўлены вял. чэрап, адметны прымітыўнымі асаблівасцямі (магутны надвочны валік, ссунуты назад лоб, масіўная частка твару). Аб’ём мозга невялікі (1280 см³). Адносіцца да палеаантрапаў, хоць некаторыя адзнакі набліжаюць яго да пітэкантрапаў. Жыў прыкладна 30 000 г. назад, верагодна, адначасова з раннімі прадстаўнікамі людзей сучаснага фіз. тыпу. Большасць вучоных лічыць яго бакавой формай у эвалюцыі чалавека.

т. 3, с. 258

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

няпра́ўда ж., в разн. знач. непра́вда, ложь;

не люблю́ няпра́ўды — не люблю́ непра́вды;

усё гэ́та н. — всё э́то непра́вда (ложь);

◊ пра́ўдамі і ~дамі — пра́вдами и непра́вдами;

~дай свет про́йдзеш, ды наза́д не ве́рнешся — посл. непра́вдой свет пройдёшь, а наза́д не вернёшься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спад (род. спа́ду) м.

1. (наклон) скат;

круты́ с. гары́ — круто́й скат горы́;

2. (уменьшение) спад;

с. прамысло́васці — спад промы́шленности;

с. вады́ — спад воды́;

3. (опухоли) опаде́ние ср.;

4. спорт. спад;

с. наза́д — спад наза́д;

◊ ісці́ на с. — идти́ на у́быль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адваява́ць

1. (вярнуць назад) zurückerobern vt;

2. (дамагчыся) ábringen* vt;

3. (скончыць ваяваць) den Krieg beénden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zurückstellen

vt

1) (па)ста́віць наза́д

2) паста́віць [пераве́сці] наза́д (гадзіннік)

3) адстаўля́ць

4) дава́ць адтэрміно́ўку (ваеннаабавязанаму)

5) адво́дзіць (кандыдатуру)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

манускры́пт, ‑а, М ‑пце, м.

Старажытны рукапіс. У бібліятэцы захоўваецца 26000 манускрыптаў, некаторыя з іх напісаны 600 год назад. «Звязда».

[Ад лац. manus — рука і scribere — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залама́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -лама́ны; зак., што.

1. Сагнуўшы, надламаць.

З. галінку на дрэве.

2. Сагнуўшы, адкінуць уверх або назад.

З. рукі.

3. Запрасіць надта дорага (разм.).

З. страшэнную цану.

◊

Асінку заламаць (разм.) — даць зарок не рабіць што-н.

Заламаць шапку (разм.) — надзець набакір або ссунуць на патыліцу.

|| незак. зало́мліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rǘckübersetzen

неаддз. vt пераклада́ць наза́д (на мо́ву арыгіна́ла)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Krébsgang

den ~ géhen* — падава́цца наза́д [за́дам], адступа́ць; перан. дэградзі́раваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)