Моцё ’малако’ (з дзіцячай мовы) (Бес.). Укр. лэмк. моцьо́ ’тс’. Утворана ад першага складу зах.-палес. лексемы молоко. Параўн. молё.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разліўны́ в разн. знач. разливно́й;

р. апара́т — разливно́й аппара́т;

~но́е малако́ — разливно́е молоко́;

◊ ~но́е мо́ра — шутл. разлива́нное мо́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скі́снуць сов.

1. ски́снуть;

малако́ ~сла — молоко́ ски́сло;

2. перен., разг. ски́снуть;

чаго́ ты скіс? — чего́ ты скис?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цадзі́ць несов., в разн. знач. цеди́ть;

ц. малако́ — цеди́ть молоко́;

ц. віно́ — цеди́ть вино́;

ц. сло́вы — цеди́ть слова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГЛЫБО́ЦКІ МАЛОЧНАКАНСЕ́РВАВЫ КАМБІНА́Т.

Дзейнічае з 1971 у г. Глыбокае на аснове сыравінных зон Глыбоцкага і Шаркаўшчынскага р-наў Віцебскай вобл. Прадукцыя: згушчаныя малако і вяршкі, масла розных найменняў, разнастайныя цэльна- і кісламалочныя вырабы, сухія малочныя сумесі, сыры. Рэалізуецца на Беларусі і ў краінах СНД.

т. 5, с. 308

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

skondensowany

skondensowan|y

кандэнсаваны, канцэнтраваны;

mleko ~e — згушчанае малако

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zagotować

зак. ускіпяціць; закіпяціць; загатаваць;

zagotować mleko — загатаваць малако

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

даі́ць, даю́, до́іш, до́іць; до́ены; незак.

1. Выцэджваць малако з вымя.

Д. кароў.

2. перан. Настойліва вымагаць у каго-н. сродкі і інш. (разм.).

|| зак. падаі́ць, -даю́, -до́іш, -до́іць; -до́ены.

|| наз. дае́нне, -я, н. і до́йка, -і, ДМ до́йцы, ж. (да 1 знач.).

|| прым. даі́льны, -ая, -ае.

Даільная ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gerínnen

* vi (s) скіса́ць, абрызга́ць, згуса́ць (пра малако); запяка́цца (пра кроў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пафарбава́цца, ‑буецца; зак.

1. Пакрыцца, насыціцца фарбай, чым‑н. фарбуючым. Тканіна добра пафарбавалася.

2. Набыць які‑н. колер, адценне. Белае малако далёкіх лёганькіх аблачынак пафарбавалася ў ружовы колер захаду. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)