denominate
1.v.
дава́ць назо́ў чаму́, называ́ць, абазнача́ць
2.найме́нны (
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
denominate
1.v.
дава́ць назо́ў чаму́, называ́ць, абазнача́ць
2.найме́нны (
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зме́шаны, ‑ая, ‑ае.
1.
2.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́мдзесят, сямідзесяці,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ава́нсам,
Наперад, загадзя, у
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прагрэ́сія, ‑і,
У матэматыцы — рад лікаў, у якім кожны атрымліваецца з папярэдняга шляхам прыбаўлення пастаяннага для данай прагрэсіі ліку (арыфметычная прагрэсія) або шляхам памнажэння на пастаянны
[Ад лац. progressio — рух наперад.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чаты́рыста, чатырохсот, чатыромстам, чатырмастамі, (аб) чатырохстах;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адзі́нка, -і,
1. У матэматыцы: першы, найменшы цэлы
2. толькі
3. Велічыня, якой вымяраюцца іншыя аднародныя велічыні.
4. Асобная самастойная частка ў складзе цэлага, асобны прадмет ці асоба ў групе падобных.
5.
Адзінка захавання (
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
отвлечённый адця́гнены, абстра́ктны;
отвлечённое число́
отвлечённое и́мя существи́тельное
отвлечённый о́браз адця́гнены во́браз.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
отрица́тельный
отрица́тельное число́
отрица́тельный отве́т адмо́ўны адка́з;
отрица́тельный посту́пок адмо́ўны ўчы́нак;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
назо́ўнік, -а,
1. У граматыцы: часціна мовы, якая абазначае прадмет або апрадмечанае паняцце, мае катэгорыю роду і змяняецца па склонах і ліках.
2. У матэматыцы:
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)