Капіта́н ’афіцэрскае званне’, ’асоба, якая мае гэта званне’, ’камандзір судна’, ’кіраўнік спартыўнай каманды’, ст.-бел. капитанъ (пач. XVII ст.). Запазычана са ст.-польск. kapitan (Булыка, Запаз., 138), якое з с.-дац. capitāneus ’галоўны’ < caput ’галава’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

правады́р, ‑а, м.

1. Ідэйны, палітычны кіраўнік (партыі, класа). І гэта зусім зразумела, Напісана чорным па белым: — Наш Ленін — свабода і мір, Працоўных усіх правадыр! Бялевіч.

2. Той, хто кіруе кім‑, чым‑н. (племем, войскам, атрадам і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́бін

(ст.-яўр. rabbi = настаўнік мой)

духоўны кіраўнік веруючых у яўрэйскай рэлігійнай абшчыне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Бондараў А. (маст. кіраўнік бел. драм. студыі) 2/223

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Колас М. (кіраўнік нар. тэатра) 7/425; 12/662

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Generlintendant

m -en, -en

1) тэатр. гало́ўны кіраўні́к [дырэ́ктар]

2) вайск. гало́ўны інтэнда́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дэкан,

кіраўнік факультэта ў ВНУ; старэйшы свяшчэннік.

т. 6, с. 330

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лі́дэр

(англ. leader = вядучы, кіраўнік)

1) кіраўнік палітычнай партыі, грамадска-палітычнай арганізацыі (напр. прафсаюзны л.);

2) той, хто ідзе першым у спартыўным спаборніцтве (напр. л. веласіпеднай гонкі);

3) вядучы карабель у караване суднаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

supervisor

[ˈsu:pərvaɪzər]

n.

нагля́дчык -а m., нагля́дчыца f.; зага́дчык -а m., зага́дчыца f.; кіраўні́к -а́ m., кіраўні́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mastermind

[ˈmæstərmaɪnd]

1.

n.

мозг -у m. (неафіцы́йны кіраўні́к або́ душа́ чаго́-н.)

2.

v.t.

распрацо́ўваць плян, ідэ́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)