ухва́ла, ‑ы, ж.

Адабрэнне; станоўчая ацэнка. Арцёмаў часта зацягваўся цыгаркай самасаду і час ад часу ківаў галавой у знак ухвалы дакладчыку. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лі́тар ’адна літара’ (КЭС, лаг.), лі́тара ’пісьмовы знак алфавіта’ (ТСБМ, Гарэц., Мал.), ст.-бел. литера, литэра ’тс’ (XVI ст.) запазычана са ст.-польск. litera ’тс’ < лац. littera ’знак пісьма’, litterae ’ліст, кнігі, літаратура, навукі’ (Слаўскі, 4, 298; Кюнэ, 72; Красней, Бел. лекс., 90; Булыка, Запазыч., 190).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Málzeichen

I

n -s, -

1) радзі́мка, радзі́мы знак

2) знак, ме́тка, рубе́ц

II

n -s, - знак мно́жання

III

n -s, - мемарыя́льнае збудава́нне, мемарыя́л (помнік і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

памарга́ць сов.

1. (глазами) поморга́ть, помига́ть;

2. (подать знак) помига́ть, поморга́ть;

3. перен. померца́ть, помига́ть, поморга́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

diacritical

[,daɪəˈkrɪtɪkəl]

1.

adj.

дыякрыты́чны

2.

n.

дыякрыты́чны знак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

plus sign

Math. знак склада́ньня, плюс -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pock(mark)

[ˈpɑ:kmɑ:rk]

n.

во́сьпіна f., знак пасьля́ во́спы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

роди́мый в разн. знач. ро́дны;

◊

роди́мое пятно́ а) радзі́мы знак, радзі́мка; б) перен. радзі́мая пля́ма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ві́за, -ы, мн. -ы, віз, ж.

1. Паметка службовай асобы на дакуменце.

Паставіць сваю візу.

2. Дазвол на ўезд у краіну, выезд ці праезд цераз яе, а таксама паметка ў пашпарце ў знак такога дазволу.

|| прым. ві́завы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кляймо́

(с.-н.-ням. kleinôe)

1) знак (пячатка), які ставяць на вырабах, таварах, а таксама прылада, якой гэта робяць;

2) перан. знак, сведчанне чаго-н. (напр. ганебнае к).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)