абва́льны, ‑ая, ‑ае.
Вялікай сілы, здольны абваліць, паваліць што‑н. То там, то тут наваколле ўздрыгвала ад моцных абвальных выбухаў бомб. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адраджа́льны, ‑ая, ‑ае.
Здольны адраджаць, аджыўляць. [Купала:] — А хіба «жывая вада» з нашых казак гэта не народная вера ў адраджальную сілу зямлі? Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
віду́шчы, ‑ая, ‑ае.
Які мае зрок, бачыць; проціл. сляпы. Відушчы чалавек. // Здольны бачыць. Адзіным, відушчым вокам дзед упіваецца ў глухамань ночы. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
useful [ˈju:sfəl] adj.
1. кары́сны; прыда́тны;
ma ke oneself useful дапамага́ць чым-н. кары́сным
2. infml паспяхо́вы, кампетэ́нтны;
a useful footballer здо́льны, спры́тны футбалі́ст
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дыягно́стык
(гр. diagnostikos = здольны распазнаваць)
урач, які ставіць дыягназ.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Пры́жкі ’які здольны скакаць’ (ТС). Да пры́гаць (гл.); сюды ж вытворнае ад яго пры́жыць ’спружыніць’ (там жа), хаця адносіны паміж імі могуць быць і адваротнымі (што, праўда, не падаецца абавязковым).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падво́дны¹, -ая, -ае.
1. Які знаходзіцца, ажыццяўляецца пад паверхняй вады.
Падводная частка карабля.
Падводнае плаванне.
2. Пра судны, флот: здольны плаваць пад вадой.
Падводная лодка (баявы карабель). Падводныя сілы флоту (усе падводныя лодкі ВМФ дзяржавы або аднаго з яе флотаў).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
крыты́чны¹, -ая, -ае.
1. Які заключае ў сабе крытыку (у 1, 2 знач.).
Крытычныя заўвагі.
К. матэрыял.
2. Здольны адносіцца да каго-, чаго-н. крытычна, з крытыкай (у 1 знач.).
К. розум.
Адносіцца крытычна (прысл.) да прапаноў.
|| наз. крыты́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цяку́чы, -ая, -ае.
1. Вадкі, здольны цячы.
Цякучыя і сыпучыя целы.
2. Які працякае, дзіравы.
Цякучае вядро.
3. Які знаходзіцца ў руху; праточны (пра ваду).
4. перан. Які часта мяняецца; непастаянны, няўстойлівы.
|| наз. цяку́часць, -і, ж. (у 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мабі́льны, ‑ая, ‑ае.
Здольны хутка перамяшчацца; рухомы. [Хукін:] — Хто думае наступаць, той заўсёды клапоціцца наконт разведкі: мабільнай, гібкай, разумнай, а калі трэба — дзёрзкай. Алешка.
[Ад лац. mobilis — рухомы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)