Verbum

паразітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

1. Быць паразітам, весці жыццё паразіта (у 1 знач.). Паразітуе [амяла], як правіла, на лісцевых дрэвах, хоць можа быць і на хвойных, пераважна на сасне. «Полымя».

2. Жыць з чужой працы, жыць паразітам (у 2 знач.).

раўнаду́шша, ‑а, н.

Абыякавыя, безудзельныя адносіны да каго‑, чаго‑н.; абыякавасць. «Трэба жыць, — падумаў [Лагацкі], трэба смялей і весялей жыць: пазбыцца раўнадушша, чэрствасці, замкнутасці ў сабе...» М. Стральцоў. Даглядчык з .. [Нічыпара] выйшаў дрэнны, і не так па гультайству, як па абыякавасці, раўнадушшы. Кулакоўскі.

падаражы́ць, ‑жу, ‑шыш, ‑жыць; зак., што.

Разм. Зрабіць даражэйшым, павысіць у цане. Падаражыць мантажныя работы.

насма́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., чаго.

Прыгатаваць смажаннем у нейкай колькасці. Насмажыць мяса. Насмажыць грыбоў.

прапра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

1. Добра спражыць. Прапражыць боб.

2. Пражыць некаторы час.

анаэро́бы, ‑аў; адз. анаэроб, ‑а, м.

Арганізмы, якія могуць жыць без свабоднага кіслароду; проціл. азробы.

[Ад грэч. an — без, aēr — паветра і bios — жыццё.]

безгаспада́рлівы, ‑ая, ‑ае.

Які не ўмее разумна і эканомна жыць, весці сваю гаспадарку. // Неэканомны, нерацыянальны.

зава́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.

Разм. Паказаць пры ўзважванні пэўную вагу. Лешч заважыў два кілаграмы.

дапра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Скончыць пражанне; пражачы, давесці да поўнай гатоўнасці. Дапражыць боб.