Абл. Месца на пашы, дзе стаіць жывёла (авечкі, каровы, коні) у час гарачыні або ноччу. [Гараська:] — А пастухі казалі, што вы нешта ўсё вакол каро[віна]га тырла кружылі. Якія ж там грыбы ў алешніку?..Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шкадо́ба, ‑ы, ж.
Абл. Жаль, шкадаванне. Гораў пераправіў конніка на другі бераг.. і са шкадобаю глядзеў, як жывёла.. выносіла ўлана на стромы чырвоны адхон.Караткевіч.І такі жаль, такая шкадоба агарнула мяне — проста выказаць нельга.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Саба́чына ’грубае з тоўстым сцяблом сена, трава (якую не хоча есці жывёла’ (Нар. словатв.). Да сабакаj (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Viech
n -(e)s, -er разм., пагардл.жывёла; скаці́на; бды́ла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Zúchttier
n -(e)s, -e с.-г. вытво́рнік; племянна́я жывёла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bisexual
[,baɪˈsekʃuəl]1.
adj.
двухпо́лы
2.
n.
1) двухпо́лая жывёла ці расьлі́на
2) гэрмафрады́т -а m., гэрмафрады́тка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прызагру́дак Месца ў полі або ў лесе, дзе стаіць летам жывёла ў час гарачыні (Жытк.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
худо́ба, ‑ы, ж., зб.
Разм. Свойская жывёла. Бабка Наста, накінуўшы чырвоны кажушок, стаяла на дварэ, ламала рукі і галасіла: чым жа цяпер карміць худобу?Колас.Некалькі дзён худоба тут не хадзіла, дык усюды паднялася густая мяккая траўка.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гі́дра ’гідра’, ’жывёла з класа паліпаў’ (БРС). Рус.ги́дра, укр.гі́дра. Запазычанне (у бел., магчыма, праз рус. мову) з новай латыні ў першай палавіне XIX ст. Слова ўзнікла на базе лац.hydra ’гідра, вадзяная змяя, міфалагічная жывёла’ (< грэч.). У гэтым значэнні крыніцай рус. слова (> бел.) было ням.Hydra (< лац. < грэч.). Гл. Шанскі, 1, Г, 69–70.