дэпарта́мент

(фр. département)

1) асноўная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Францыі;

2) аддзел вышэйшай адміністрацыйнай або судовай установы ў Расійскай імперыі і шэрагу іншых краін;

3) назва ведамства, міністэрства ў некаторых дзяржавах;

дзяржаўны д. — міністэрства замежных спраў ЗША.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

торго́вля ж. га́ндаль, -длю м.;

ро́зничная торго́вля ро́знічны га́ндаль;

опто́вая торго́вля апто́вы га́ндаль;

вну́тренняя торго́вля уну́траны га́ндаль;

вне́шняя торго́вля заме́жны га́ндаль;

госуда́рственная торго́вля дзяржа́ўны га́ндаль;

ча́стная торго́вля прыва́тны га́ндаль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

кантро́ль, -лю м., в разн. знач. контро́ль;

улі́к і к. — учёт и контро́ль;

дзяржа́ўны к. — госуда́рственный контро́ль;

наро́дны к. — наро́дный контро́ль;

к. правяра́е біле́ты — контро́ль проверя́ет биле́ты;

к. рублём — контро́ль рублём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Orgán

n -s, -e

1) анат. о́рган

die ínneren ~e — уну́транныя о́рганы

2) го́лас

3) о́рган дру́ку

4) о́рган (дзяржаўны); арганіза́цыя (грамадская)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

sektor

м. сектар;

sektor spółdzielczy — кааператыўны сектар;

sektor prywatny — прыватны сектар;

sektor państwowy — дзяржаўны сектар;

sektor usługowy — сфера паслуг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ustrój, ~oju

ustr|ój

м.

1. біял., мед. арганізм;

2. лад;

~ój państwowy — дзяржаўны лад;

~ój socjalistyczny — сацыялістычны лад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нацыяна́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да нацыі, нацыянальнасці, звязаны з іх грамадскім жыццём. Нацыянальны рух. Нацыянальнае пытанне. □ Пасля Вялікай Кастрычніцкай рэвалюцыі беларускі народ атрымаў магчымасць авалодваць невычарпальнымі скарбніцамі агульначалавечай культуры і адкрыў шлях да развіцця сваёй творчасці, нацыянальнай па форме і сацыялістычнай па зместу. «Беларусь».

2. Які ўласцівы данай нацыі, які выражае яе характар. Нацыянальная культура. Нацыянальная мова.

3. Які належыць данай краіне; дзяржаўны. Нацыянальны рынак. Нацыянальны даход. Нацыянальны гімн.

•••

Нацыянальная меншасць гл. меншасць.

Нацыянальны канвент гл. канвент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

servant

[ˈsɜ:rvənt]

n.

1) слуга́ -і́ m, служа́нка f.; servants, coll. чэ́лядзь f.

servants’ quarters — чаля́дня f.

2) службо́вец -ўца m., службо́ўка f.

civil servant — дзяржа́ўны службо́вец, урадо́вец -ўца m., урадо́ўка f.

public servant — службо́вая асо́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

муж

1. (супруг) муж, род. му́жа м., мн. мужы́, -жо́ў;

2. уст., высок. (мужчина) мужчы́на, -ны м.; (деятель) дзе́яч, -ча м.;

госуда́рственный муж дзяржа́ўны чалаве́к (дзе́яч);

учёные мужи́ вучо́ныя лю́дзі (дзе́ячы).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

банк, ‑а, м.

1. а) У СССР — дзяржаўная ўстанова, якая ў адпаведнасці з народнагаспадарчым планам ажыццяўляе крэдытаванне дзейнасці прадпрыемстваў і фінансаванне капіталаўкладанняў, арганізуе безнаяўныя грашовыя разлікі паміж прадпрыемствамі і гаспадарчымі органамі і цэнтралізаваны зварот наяўных грошай. Дзяржаўны банк БССР. Камунальны банк. Інвестыцыйны банк. Міжнародны банк эканамічнага супрацоўніцтва; б) у капіталістычных краінах — фінансавая ўстанова, якая канцэнтруе пазыковы капітал і дае яго ў распараджэнне капіталістаў для атрымання прыбытку і звышпрыбытку.

2. У картачнай гульні — пэўная сума грошай, пастаўленая на кон. Сарваць банк.

•••

Трымаць банк гл. трымаць.

[Фр. banque з іт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)