по́стэр

(англ. poster)

каляровы плакат, які рэкламуе выступленні якой-н. музычнай групы і звычайна ўяўляе сабой вялікі фотаздымак усяго складу артыстаў гэтай групы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Крыжачо́к ’беларускі народны танец’. Адносіцца да групы танцаў, у якіх пераймаюцца рухі птушак. Параўн. крыжанка (гл.). Ад крыжан (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сало́ны ​1, ‑аў; адз. салон, ‑а, м.

Народнасць тунгуса-маньчжурскай (эвенкійскай) этнічнай групы, якая жыве ў Кітайскай Народнай Рэспубліцы.

сало́ны ​2, ‑ая, ‑ае.

Абл. Салёны. — Люблю скваркі салоныя, — сказаў.. [Тамаш], кусаючы блінец. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

татэмі́зм, ‑у, м.

Найбольш старажытная форма рэлігіі раннеродавага грамадства — вера ў звышнатуральную сувязь, у кроўную блізкасць родавай групы з якім‑н. татэмам. Сляды татэмізму захаваліся ў забабонах і павер’ях беларускага народа. Саламевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адга́ніць ’адгадаць’ (Сцяшк., Сцяшк. МГ) да гадаць (гл.). Магчыма, запазычанне з польск. odgadnąć з наступным спрашчэннем групы зычных (dn > n).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Брушты́н. Гл. буршты́н. Фанетычна варыянт брушты́н узнік з буршты́н як вынік дыялектнага спрашчэння групы ‑ршт‑ (якая была цяжкай для вымаўлення).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мо́лока ’топкая мясціна на лузе, у балоце’ (ТС). У выніку гіперправільнага выраўнавацца групы ‑ol‑ у ‑оло‑ з ⁺млака, мла́кі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прамгну́ць ’крышку падкіснуць’ (мсцісл., З нар. сл.). З *прамзгнуць у выніку спрашчэння групы зычных; параўн. рус. промзгну́ть ’тс’. Гл. про́мзлы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

самаабаро́на ж.

1. (оборона себя, самих себя) самозащи́та, самооборо́на;

у стано́вішчы ~ны — юр. в положе́нии самозащи́ты;

2. (оборона страны силами самого населения) самозащи́та;

гру́пы ~ны — гру́ппы самозащи́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гва́рдыя, -і, ж.

1. Адборныя, лепшыя войскі.

2. перан. Выпрабаваная частка якога-н. калектыву, сацыяльнай групы і пад.

Рабочая г.

○

Белая гвардыя — агульная назва контррэвалюцыйных войск у час Грамадзянскай вайны ў Расіі ў 1918—1920 гг.

Чырвоная гвардыя — баявыя атрады рабочых, якія з’явіліся для барацьбы з контррэвалюцыяй і дзейнічалі ў 1917—1918 гг.

|| прым. гвардзе́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)