Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
vulgar
[ˈvʌlgər]
adj.
1) гру́бы, вульга́рны
vulgar language — гру́быя сло́вы, гру́бая мо́ва
2) пашы́раны, шыро́ка ўжыва́ны; звыча́йны
vulgar prejudices or superstitions — пашы́раныя прадузя́тасьці або́ забабо́ны
3) про́станаро́дны (пра гаво́рку, мане́ры)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прыміты́ўны
(лац. primitivus)
1) нескладаны, залішне проста зроблены (напр. п. механізм);
2) недастаткова глыбокі, спрошчаны (напр. п. падыход);
3) грубы, з вузкім абмежаваным поглядам (напр. п. чалавек);
4) першабытны, які знаходзіцца на нізкіх ступенях развіцця (напр. п-ыя плямёны).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
rude[ru:d]adj.
1. (to)гру́бы, няве́тлівы; абра́злівы;
Don’t be rude to your father. Не грубі бацьку.
2. непрысто́йны
3.fml рэ́зкі;
a rude shock рапто́ўны шок
4.lit. прыміты́ўны
♦
in rude healthBrE, dated мо́цнага здаро́ўя
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
хам, ‑а, м.
1.Уст. Пагардлівая назва чалавека ніжэйшага саслоўя, звычайна селяніна (у мове паноў). Уваходзіць перапалоханы галоўны аконам. У руках яго папера. — Ясны пане! Якую агідную паперу падалі пану гэтыя хамы з Выганаў і з Высокага!Колас.Эх, дзяцюк, хама ўнук, Сын бяды і працы, Чаго прэш, як сляпы, У панскія палацы?Купала.
2.Разм.лаянк.Грубы, нахабны чалавек. [Марылька:] Як жа я з табою жыць буду, з такім хамам? [Няміра:] — Ага, Цывін настройвае цябе супроць мяне?!Чорны.
[Ад імя Хама, сына Ноя, які, паводле біблейскага сказання, быў пракляты бацькам за непашану.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзябёлы, ‑ая, ‑ае.
1. Дужага целаскладу; поўны. Ростам Петрык не вызначаўся, але затое быў ён хлопчык дзябёлы, круглы з твару.Якімовіч.[Міхась] глядзеў на шырокія плечы, на дзябёлую, налітую сілай постаць майстра.Сіўцоў.Параска Клімаўна і да таго ніколі дзябёлаю не была, то тут, то там у яе калола.Кандрусевіч.
2. Тоўсты, грубы, трывалы. Вароты ў хляве былі дзябёлыя і крэпкія, замкнёныя моцным унутраным замком.Колас.Адны [лыжкі] былі дзябёлыя, важкія, арэхавыя ці грушавыя, другія — лёгкія, асінавыя, пафарбаваных.Якімовіч.// Тоўсты, шчыльны (пра тканіну). Дзябёлае сукно.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Záunpfahl, Záunspfahl
m -(e)s, -pfähle кол, слуп, шост
◊ j-m éinen Wink mit dem ~ gében* — зрабі́ць каму́-н. гру́бы [недвухсэнсо́ўны] намёк
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Салда́т ’радавы ваеннаслужачы сухапутнага войска’ (ТСБМ, Бяльк.). З рус.солда́т ’тс’, якое вядома з 1515 г.; запазычана праз зах.-еўр. мовы (ням.Soldat, франц.soldat і г. д. з італ.soldato ад soldare ’наймаць’); Праабражэнскі, 2, 352; Клюге, 568; Фасмер, 3, 709. З рус. і салдафо́н ’ваенны, інтарэсы якога не выходзяць за межы вузкапрафесійных заняткаў і ведаў; грубы, абмежаваны, некультурны чалавек’ (ТСБМ); у рус. з солдат пад уплывам уласнага імя Агафон, гл. Фасмер, там жа. Ст.-бел.салдатъ (1710 г.) з той жа крыніцы (Булыка, Лекс. запазыч., 63).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
krass
a выра́зны, яскра́вы; рэ́зкі, гру́бы, крыклі́вы
ein krásses Béispiel — яскра́вы пры́клад
eine krásse Lüge — наха́бная хлусня́
ein ~er Gégensatz — по́ўная проціле́гласць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
па́дла, ‑ы, ж.
1. Труп жывёліны; мярцвячына. Калі звер галодны дарвецца да падлы — да яго падыходзяць бліжэй: не чуе, заняўшыся.Пташнікаў.Гэтыя агідныя звяры [гіены] кормяцца больш усялякай падлаю і рэдка нападаюць на людзей.Маўр.
2.Разм.зневаж. Аб кім‑, чым‑н. вельмі дрэнным. [Антон:] — Яшчэ гэтага толькі нам не хапала, каб псаваць сваё здароўе праз кожную падлу.Машара.Ды перабраў тут дзядзька меру: На слуп узбіўся, на халеру, Ды так аб падлу штурхануўся, Што свет яму перавярнуўся.Колас.// Лаянка, грубы зварот. — Пятрусь, уставай! — гукнула старая на печ. — Уставай, падла ты, тры гадзіны!Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)