экано́міць, -млю, -міш, -міць; незак.

1. што. Эканомна расходаваць.

Э. грошы.

2. на чым і без дап. Максімальна скарачаць выдаткі.

Э. на будматэрыялах.

Усё дарагое, даводзіцца э.

|| зак. зэкано́міць, -млю, -міш, -міць; -млены (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выка́чивать несов.

1. выпампо́ўваць;

2. перен., прост. вымо́тваць; выця́гваць;

выка́чивать де́ньги вымо́тваць (выця́гваць) гро́шы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прохарчи́ться прост.

1. (истратиться, израсходоваться на еду, харчи) прае́сці (гро́шы);

2. (прокормиться) прахарчава́цца, пракармі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разда́ть​I сов. (наделить чем-л.) разда́ць, мног. параздава́ць;

разда́ть де́ньги разда́ць (параздава́ць) гро́шы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шально́й разг. шалёны, ашале́лы, утрапёны;

◊

шальна́я пу́ля шалёная ку́ля;

шальны́е де́ньги шалёныя (дурны́я) гро́шы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераве́дзены (hin)ǘbergeführt; úmgestellt (у іншае месца); versétzt; überwíesen (грошы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

змарнава́ць разм (патраціць) verbráuchen vt; áusgeben* vt (грошы); vergéuden vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фармазо́нскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. уст. Які мае адносіны да фармазонства, фармазона. Баркаўчане веры не давалі, каб у Андрука фармазонскіх грошай не было. Даўней, кажуць, і праўда: некаторыя мелі такія грошы, што за іх можна што хочаш купляць: і тавар у цябе будзе і грошы назад вернуцца. Калюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́даткаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Адпусціць, выдзеліць. Выдаткаваць грошы на будаўніцтва завода. // Зрасходаваць, патраціць. Выдаткаваць усе сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забасто́ўшчык, ‑а, м.

Удзельнік забастоўкі; стачачнік. Міхалка збірае грошы і збожжа для галодных дзяцей забастоўшчыкаў у Англіі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)