Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Weiß
n -es, - бе́лы ко́лер; бе́лая фа́рба, бялі́лы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
schlóhweiß
a беласне́жны, бе́лы як снег (пра валасы)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зяле́на-...
Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:
1) зялёны (у 1 знач.), з зялёным адценнем, напр.: зялёна-блакітны, зялёна-буры, зялёна-жоўты, зялёна-карычневы;
2) зялёны (у 1 знач.), у спалучэнні з іншым асобным колерам, напр.: зялёна-белы, зялёна-чырвоны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пары́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Рыпець злёгку або час ад часу. Парыпвае мост заінелы, На рэчышчы снег Белы-белы.Лойка.Трымаў невялікі марозік, і пад нагамі ледзь чутна парыпваў неглыбокі снег.Курто.Недзе ў лесе жаласна ціўкала птушка і парыпвала надломленае бурай дрэва.Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэ́пніца, ‑ы, ж.
Белы дзённы матылёк сямейства бялянак, вусень якога можа наносіць шкоду агародным і дэкаратыўным раслінам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стручны́, ‑ая, ‑ое.
З вялікімі струкамі; багаты на струкі. Такі ж удалы гарох! Стручны, белы, чысты.Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бяля́на Зямля, якая мае белы колер; белая гліна (Грыг. 1850).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
*Момель, момэль, мо́мол ’белы гарлачык, Nymphea alba L.’ (ТС). Відаць, да зах.-укр.момич, мовнич ’гарлачык жоўты’, момоч, момич, омич, умич ’белы гарлачык’, але з іншым суфіксам.