донкіхо́т
[ісп. Don Quijote = герой рамана ісп. пісьменніка Сервантэса (1547—1616)]
наіўны летуценнік, фантазёр, які марна змагаецца за высокія, але неажыццявімыя ідэалы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
дэмаго́гія
(гр. demagogia)
1) падман народных мас прывабнымі, але лжывымі абяцаннямі для дасягнення сваіх мэт;
2) пустыя мнагаслоўныя разважанні (напр. разводзіць дэмагогію).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
метэ́кі
(гр. metoikoi = перасяленцы)
асабіста вольныя, але палітычна бяспраўныя чужаземцы, якія пастаянна жылі ў Стараж. Грэцыі; займаліся гал. ч. рамяством і гандлем.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
although [ɔ:lˈðəʊ] conj. (у даданых уступальных сказах) хоць, хаця́; нягле́дзячы на то́е што; дарма́ што;
Although he was late he stopped to buy a newspaper. Хоць ён і спазняўся, але спыніўся, каб купіць газету.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
personally [ˈpɜ:sənəli] adv. асабі́ста;
Don’t take this personally. Hе прымай гэта на свой рахунак;
I don’t know him personally, but I’ve read his books. Я нe ведаю яго асабіста, але я чытаў яго кнігі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прамахну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.
1. Не трапіць у цэль (страляючы, кідаючы і пад.). Баярскі стрэліў у машыніста, але прамахнуўся. Гурскі. [Іна] кінула.. [Асташонку] скамечаную кашулю, але прамахнулася, і адзежына ўпала ў ваду. Ваданосаў. [Алесь], мусіць, хацеў ударыць па галаве, але з гарачкі прамахнуўся і моцна выцяў трактарыста па плячы. Адамчык.
2. перан. Зрабіць промах, памыліцца. Шугай узяў Язэпа пад руку, адвёў убок. У яго позірку Язэп убачыў нейкую трывогу. — Прамахнуліся мы, таварыш Каліна, — сказаў ён, — але цяпер адступаць няма куды. Асіпенка. Мужчына, убачыўшы, што не прамахнуўся, павёўшы з .. [Алаізай] гутарку ў такім тоне, таксама засмяяўся. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ігы́ ’так’ (брэсц., Нар. лексіка, 77), ’ага, але’ (стаўб., Нар. лексіка, 158; Мат. Маг.), рус. дан. иги́ ’але’, варонеж. игы́ ’але, добра, так’, укр. ігі́ ’цьфу’. З і‑гы, дзе і (гл. І 2) выступае ў функцыі выклічніка, гы < га (гл.) пад уплывам пачатковага і‑. Гл. ага.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дэмаго́гія
(гр. demagogia, ад demos = народ + ago = вяду)
1) падман народных мас прывабнымі, але лжывымі абяцаннямі для дасягнення сваіх мэт;
2) пустыя мнагаслоўныя разважанні (напр. разводзіць дэмагогію).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
амо́нім, ‑а, м.
Слова, якое гучыць аднолькава з іншым словам, але адрозніваецца ад апошняга значэннем.
[Грэч. homos — аднолькавы і onyma — імя.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
афіцыёзны, ‑ая, ‑ае.
Які фармальна не звязаны з урадам, але на справе праводзіць яго погляды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)