personalny

персанальны, асабісты;

skład personalny — асабісты склад (састаў);

wydział personalny — аддзел кадраў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гіпатала́мус

(ад гіпа- + таламус)

аддзел галаўнога мозга, размешчаны пад зрокавымі буграмі, у якім знаходзяцца цэнтры вегетатыўнай нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канто́ра

(ням. Kontor)

установа або аддзел прадпрыемства з адміністрацыйна-канцылярскімі функцыямі, а таксама памяшканне такой установы або аддзела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

праксіма́льны

(ад лац. proximus = найбліжэйшы)

анат. размешчаны бліжэй да сярэдняй плоскасці цела (напр. п. аддзел сасуда); проціл. дыстальны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэ́гмы

(гр. tegma = аддзел)

групы аднолькава пабудаваных сегментаў, якія аб’ядноўваюцца ў аддзелы цела членістаногіх, напр. галава, грудзі, брушка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

public relations [ˌpʌblɪkrɪˈleɪʃnz] n.

1. су́вязі з грама́дскасцю

2. аддзе́л інфарма́цыі;

She works in public relations. Яна працуе ў аддзеле інфармацыі;

a leading PR agency in the city гало́ўнае інфармацы́йнае аге́нцтва ў го́радзе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фіна́нсавы finanzi¦éll, Finánz-;

фіна́нсавы аддзе́л Finánzabteilung f -, -en, Finánzamt n -(e)s, -ämter;

фіна́нсавы год бухг. Réchnungsjahr n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Trúppe

f -, -n

1) тру́па

2) вайск. вайско́вая часць, аддзе́л, атра́д

3) pl вайск. во́йскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Féri¦endienst

m -(e)s, -e

1) абслуго́ўванне адпускніко́ў

2) аддзе́л (прафсаю́за) па арганіза́цыі адпачы́нку адпускніко́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бухгалтэ́рыя, -і, ж.

1. Тэорыя і практыка рахункаводства і дакументальнага гаспадарчага ўліку грашовых сродкаў.

2. мн. -і, -рый. Падліковы аддзел на прадпрыемстве, ва ўстанове.

○

Двайная бухгалтэрыя — метад уліку, пры якім кожная ўліковая аперацыя запісваецца двойчы: у прыходзе (дэбет) і расходзе (крэдыт).

◊

Двайная бухгалтэрыя —

1) пра дваістыя, двудушныя паводзіны, дзеянні;

2) пра двайны бухгалтарскі ўлік (фактычны і фіктыўны), які сведчыць пра схаваныя даходы.

|| прым. бухга́лтарскі, -ая, -ае.

Бухгалтарскія кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)