раскі́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскідваць — раскі́даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскле́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расклейваць — расклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расклёпванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расклёпваць — раскляпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расклёшванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расклёшваць — расклёшыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́лванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расколваць — раскалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскоўваць — раскаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскочваць — раскаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскрада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскрадаць — раскрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскра́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскрадваць — раскрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскру́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскручваць — раскруціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)