ску́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скусваць — скусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спавяшчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спавяшчаць — спавясціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спайваць — спаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спако́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спакоўваць — спакаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спакушэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спакушаць — спакусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаражне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спаражняць — спаражніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаро́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спароўваць — спараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спасваць — спасвіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаску́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спаскуджваць — спаскудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спасыла́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спасылацца — спаслацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)