намяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., чаго.

Мяшаючы, прыгатаваць у нейкай колькасці.

Н. свінням мяшанкі.

|| незак. наме́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

насмалі́ць¹, -малю́, -мо́ліш, -мо́ліць; -мо́лены; зак., што і чаго.

Нацерці або пакрыць смалою.

Н. вяроўку.

|| незак. насмо́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

насме́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які любіць насміхацца з каго-, чаго-н.

|| ж. насме́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зажада́цца, -а́ецца; безас.; зак.

Узнікнуць, з’явіцца ў каго-н. (пра жаданне), захацецца.

Зажадалася кабыле воцату (разм., асудж.) — захацелася невядома чаго.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

заку́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто робіць закупку, займаецца закупкай чаго-н.

|| ж. заку́пшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гратэ́ск, -у, м.

У мастацтве: паказ чаго-н. у празмерна фантастычным, пачварна-камічным выглядзе.

|| прым. гратэ́скавы, -ая, -ае.

Гратэскавая роля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

даглядзе́ць, -гляджу́, -глядзі́ш, -глядзі́ць; -глядзі́м, -гледзіце́, -глядзя́ць; -глядзі́; зак.

Скончыць прагляд чаго-н.

Д. кінафільм.

|| незак. дагле́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

га́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; незак. (разм.).

1. Адчуваць агіду да каго-, чаго-н.; брыдзіцца.

Г. жаб.

2. Рабіцца брудным, забруджвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

арасі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., аро́сіцца; зак.

Пакрыцца кроплямі чаго-н., насыціцца вільгаццю.

Арасілася зямля.

|| незак. араша́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ахаладжа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Апарат для ахалоджвання чаго-н.

2. Рэчыва, пры дапамозе якога ахалоджваюць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)