прыса́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысаджваць — прысадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысво́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысвойваць — прысвоіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысе́ў, ‑севу, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысяваць — прысеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыспе́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыспешваць — прыспешыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыспяшэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыспяшаць — прыспяшыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыстаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыстаўляць — прыставіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысту́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыстукваць — прыстукнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысуджэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысуджаць — прысудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысу́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысукваць — прысукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысяваць — прысеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)