Га́рка ’нізкае месца, дзе вясной доўга стаіць вада; багністае месца, балота’ (Яшкін). Магчыма, з *garьka (памяншальная форма да *garь < *gorěti).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пантэ́ра ’тое, што і барс’ (гл.) (ТСБМ). З рус. панте́ра ’тс’, дзе праз франц. pantère < лац. pantēra (Фасмер, 3, 199).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лятні́чы ў выразе лятніныя кашары (лід., Сл. ПЗБ). З польск. koszary lotnicze ’казармы для лётчыкаў’, дзе lotniczy з lotnik ’лётчык’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вірысты: вірыстая рака ’віравы, дзе многа віроў’ (КТС). Бел. рэгіянальнае ўтварэнне ад назоўніка вір 1 (гл.) і суф. ‑іст‑ы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Варыя́нт. Рус. вариа́нт, укр. варіа́нт. Мабыць, запазычанне з рус. мовы, дзе з франц. variant. Падрабязней гл. Шанскі, 1, В, 20.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таўку́чка ’бойкае месца, дзе прадаюць рэчы з рук’ (ТСБМ), ’кірмаш’ (Мат. Маг. 2), товку́чка ’тс’ (Вруб.). З рус. толку́чка ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тэрары́зм ‘палітыка і тактыка тэрору’ (ТСБМ), праз рус. террори́зм, дзе, верагодна, з нямецкай. Паходзіць ад лац. terror ‘жах’, гл. тэрор.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зго́да ж.

1. в разн. знач. согла́сие ср.;

даць ~ду — дать согла́сие;

узае́мная з. — взаи́мное согла́сие;

жыць у ~дзе — жить в согла́сии;

2. в знач. сказ., разг. идёт;

ну, з.? — ну, идёт?;

◊ маўча́нне — знак ~ды — посл. молча́ние — знак согла́сия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інжэ́кцыя

(ад інжэктар)

1) увядзенне носьбітаў зарада ў галіну, дзе яны з'яўляюцца неасноўнымі;

2) увод пучка зараджаных часціц у паскаральнік для наступнага іх паскарэння або накаплення;

3) упырскванне паліва ў камеру згарання рухавіка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́лан

(гр. kolon = частка сказа, элемент перыяду)

1) група стоп у антычнай метрыцы, дзе рытмічны націск адной станы падпарадкоўвае сабе націскі астатніх;

2) адзінка маўлення, аб’яднанае лагічным націскам словазлучэнне, якое вымаўляецца адным выдыхам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)