цітр
(фр. titre = якасць, характарыстыка)
1) уступны надпіс або тлумачальны тэкст у кінафільме (параўн. субцітр;
2) хім. ступень канцэнтрацыі раствору (у грамах рэчыва на 1 см3 раствору).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
адзна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.
1. каго-што. Абазначыць якой-н. меткай; запісаць, паставіць адзнаку для ўліку і пад.; вызначыць.
А. адсутных у журнале.
А. камандзіроўку.
2. каго-што. Звярнуць увагу, заўважыць, указаць на каго-, што-н.
А. добрую якасць працы.
3. каго-што. Вылучыць сярод іншых за якія-н. заслугі, узнагародзіўшы чым-н.
А. майстроў.
4. што. Ушанаваць чым-н. якую-н. дату, падзею.
А. заканчэнне інстытута.
|| незак. адзнача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
credit2 [ˈkredɪt] v.
1. крэдытава́ць
2. прыпі́сваць;
credit smb. with a quality/with a feeling прыпі́сваць каму́-н. яку́ю-н. я́касць/яко́е-н. па чуццё
3. infml ве́рыць, давяра́ць
4. AmE прыма́ць залі́к
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
impart [ɪmˈpɑ:t] v. fml (to)
1. надава́ць (якую-н. якасць), надзяля́ць
2. дзялі́цца (думкамі, навінамі і да т.п.);
I have nothing of interest to impart to you. Я не магу паведаміць вам нічога цікавага.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
przymiot, ~u
м.
1. якасць, уласцівасць;
2. годнасць;
pełen ~ów — поўны годнасці;
3. мед. уст. сіфіліс; пранцы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
гі́бкасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць і якасць гібкага (у 1 знач.). Гібкасць стальнога прута. // перан. Багацце адценняў, выразнасць (пра голас, мову і пад.). Гібкасць думкі.
2. перан. Уменне хутка прыстасоўвацца да ўмоў, абставін. Гібкасць палітыкі. Гібкасць партыйнага кіраўніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скупава́ты, ‑ая, ‑ае.
Трохі скупы. Як і ўсякі руплівы і дбайны гаспадар, .. [Жданковіч] быў у душы скупаваты, хоць сарамліва і хаваў гэтую сваю якасць. Шамякін. Але Сцяпан скупаваты на словы і толькі пазірае ва ўпор на.. [Лёньку] адным вокам. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пахму́расць, ‑і, ж.
Уласцівасць і якасць пахмурага. У хаце бацькаў голас памякчэў, з твару сышла пахмурасць, і ён пачаў дапытвацца ў дачкі, чаго яна хадзіла на тую Арцюхову магілу. Сабаленка. Першы поспех.. развязаў людзям языкі. Пахмурасць, незадаволенасць зніклі. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грама́дскасць, ‑і, ж.
1. Перадавая, найбольш актыўная частка грамадства. [Трэці з камунараў:] Пад партыйным кіраўніцтвам Працуем на якасць, Нам урад ідзе насустрач І наша грамадскасць. Купала. // Грамадскія арганізацыі. Грамадскасць завода.
2. Усведамленне грамадскіх інтарэсаў, патрэб, цікавасць да пытанняў грамадскага жыцця. Пачуццё грамадскасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баніфіка́цыя
(фр. bonification, ад лац. bonificare = паляпшаць)
1) надбаўка да цаны тавараў, якасць якіх вышэйшая, чым вызначана дагаворам;
2) вяртанне падаткаў, узятых з экспартных тавараў, з мэтай павышэння іх канкурэнтаздольнасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)