мяце́жны

1. (причастный к мятежу) мяте́жный;

~ныя во́йскі — мяте́жные войска́;

2. (неспокойный, бурный) мяте́жный, мяту́щийся;

м. хара́ктар — мяте́жный хара́ктер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́цькаўскі (принадлежащий или свойственный отцу) отцо́вский; оте́ческий;

б. хара́ктар — отцо́вский хара́ктер;

~кая сядзі́ба — отцо́вская уса́дьба;

~кая спа́дчына — отцо́вское насле́дство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паго́ршаць сов. уху́дшиться; стать ху́же;

яго́ хара́ктар ~шаў — его́ хара́ктер уху́дшился (стал ху́же);

яму́ ~шала — безл. ему́ ста́ло ху́же

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сканда́льны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца скандалам (у 1 знач.), які ганьбіць каго-н.

Скандальная гісторыя.

2. Які пастаянна робіць скандалы (у 2 знач.).

Скандальная асоба.

С. характар.

3. Які мае адносіны да скандалу.

С. дзень.

Скандальная хроніка газет (дзе апісана што-н. ганебнае).

|| наз. сканда́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыва́лы, -ая, -ае.

1. Устойлівы, моцны, які з цяжкасцю паддаецца разбурэнню, надзейны.

Трывалая апора.

Т. будынак.

2. перан. Вынослівы, стойкі, цярплівы.

Т. чалавек.

Т. характар.

3. Які не мяняецца, надзейны, устойлівы.

Т. мір.

Трывалая эканамічная аснова.

4. Пра яду: сытны, пажыўны (разм.).

Т. абед.

|| наз. трыва́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

улада́рны, -ая, -ае.

1. Які валодае правам наследавання ўлады.

У. князь.

2. Схільны загадваць, падначальваць сабе; які выражае загад, здольны рабіць моцны ўплыў на каго-н.

У. характар.

У. голас.

3. перан. Неадольны, усемагутны.

У. наступ вясны.

Уладарная сіла натхнення.

|| наз. улада́рнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кандыло́ма

(гр. kondyloma = пухліна)

мясцовае вузлападобнае разрастанне скуры або слізістых абалонак чалавека, якое мае запаленчы характар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

устоя́вшийся

1. прич. які́ (што) устая́ўся;

2. прил. (о жидкости) усто́яны;

3. прил., перен. ста́лы;

устоя́вшийся хара́ктер ста́лы хара́ктар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

speciality

[,speʃiˈæləti]

n., pl. -ties

1) адмысло́вы хара́ктар, адмысло́васьць, адме́тнасьць f.

2) спэцыя́льнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hard-boiled

[,hɑ:rdˈbɔɪld]

adj.

1) гу́ста зва́раны, круты́ (я́йка)

2) суро́вы, упа́рты (хара́ктар, чалаве́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)