Злёгку пажаўцець. Жыта даспела рана: толькі палілася і адразу запалавела, пайшло гайдацца сівымі хвалямі.Грахоўскі.Ужо злёгку запалавела неба, навокал зрабілася святлей.Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звечарэ́ць, ‑эе; безас.зак.
Пра надыход вечара, цемнаты. Ужо даўно звечарэла, і ў хатах усюды свяціліся агні.Колас.Звечарэла, сцямнела неба. Сцішылася вёска, нарыхтавалася спачыць.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здво́енасць, ‑і, ж.
Уласцівасць і стан здвоенага. Здвоенасць радоў. □ У гэты момант зноў разарваўся снарад, ужо трохі далей, і Сакольны ўлавіў нейкую здвоенасць у выбуху.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сла́ба,
1.Прысл.да слабы.
2.узнач.вык. Пра дрэнны стан, недахоп чаго‑н. Вясна яшчэ калі будзе, а з кормам ужо зусім слаба.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чака́цца, ‑аецца; незак.
Мае быць, павінна быць, адбыцца. З дня на дзень чакаўся прыезд меліяратараў.Дуброўскі.Аднак ужо было відаць, што ўраджай сёлета чакаецца небывалы.Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
líebäugeln
неаддз.vi заляца́цца, каке́тні- чаць
er hat schon lánge mit díesem Gedánken gelíebäugelt — ён ужо́ даўно́ насі́ўся з гэ́тай ду́мкай
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
gone1[gɒn]adj.
1. ужы́ты; зрасхо́даваны;
Whe re’s the coffee? – It’s all gone. Дзе кава? – Усю ўжо спажылі.
2.fml паме́рлы; які́ больш не існу́е
3.BrE, infml (пра жанчыну) цяжа́рная (на працягу пэўнага часу);
She’s five months gone.Ужо пяць месяцаў, як яна цяжарная.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Байдак ’рачное судна’ (Інстр. лекс.; ужост.-бел., гл. Нас. гіст.; Гіст. лекс., 139). Рус.байда́к, укр.байда́к. Мабыць, як думае Фасмер, 1, 107 і Шанскі, 1, Б, 12, звязана з ба́йда1 (гл.). Заянчкоўскі, Stud. orient., 97, відаць, лічыць, што байда́к, магчыма, кыпчацкае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ме́са ’імша’ (ТСБМ). Праз рус. мову запазычана з франц.messe ’імша, абедня’, якое з лац.missa ’пасыланне, даручэнне’ < mittere (дзеепрым. missus ’паслаць’, паводле слоў ксяндза, у канцы месы: ite, missa est ’ідзіце, канец абраду’ або ’ахвяра (пры імшы) ужо паслана (богу)’ (Голуб-Ліер, 324).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
По́люс ’пункт перасячэння з паверхняй уяўнай восі вярчэння Зямлі’ (ТСБМ). З лац.polus ’тс’ < грэч.πόλος ’паваротны пункт, вось вярчэння’, ужо ў Арыстоцеля — πόλος αρκτικος і πόλος ανταρκτικος (Ванякова, Зб. Слаўскаму, 220). Увёў ва ўжытак усходніх славян Ілля Капіевіч (Сацута, PC, 1997, 11. 88).