Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Melange
[-'la˜:ʒə]
f -, -n
1) су́месь, мешані́на
2) тэкст. мела́нж
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ды́ктар
(лац. dictor = той, хто гаворыць)
супрацоўнік радыё або тэлебачання, які чытае тэкст перад мікрафонам для перадачы ў эфір.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ды́ктарскі:
ды́ктарская сту́дыяÁnsageraum m -(e)s, -räume; Spréchraum m;
ды́ктарскі тэкст Kommentártext m -es,-e;
чыта́ць ды́ктарскі тэкстánsagen vt;
ды́ктарскім го́ласам mit Ánsagerstimme
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ру́капіс, ‑у, м.
1.Тэкст напісаны ад рукі, а таксама аддрукаваны на пішучай машынцы. Закружыў вецер, падхапіў лісты рукапісу, хлопчык падбег і сабраў лісты, спісаныя дробным уборыстым косым почыркам.Гурскі.// Арыгінал, тэкст, з якога робяць набор. [Чарнавус:] Кніжку маю не пусцілі ў друк. [Вера:] А прычыны? [Чарнавус:] Адно мне выразна сказаў дырэктар выдавецтва: «Забярыце рукапіс, ён нам не патрэбен».Крапіва.
2. Рукапісны помнік старажытнай пісьменнасці. Балгарскія рукапісы 12–13 стст. Вывучэнне старажытных рукапісаў. □ Да гэтага часу не знойдзена ні аднаго глагалічнага помніка, спісанага з кірылаўскага рукапісу.«Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rozsnuwać
незак.
1.тэкст. снаваць;
2.перан. разгортваць, рассцілаць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zgrzebło
н.
1. скрэбла; скрабніца;
2.тэкст. часалка, карда
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
тэкстуа́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Тое, што і тэкставы (у 1 знач.). Тэкстуальная блізкасць варыянтаў рамана.
2. Які дакладна, літаральна перадае тэкст чаго‑н.; даслоўны. Пазней П. В. Уладзіміраў доказаў тэкстуальнае супадзенне Астрожскай бібліі з бібліяй Скарыны.Алексютовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АЎТО́ГРАФ
(ад аўта... + ...граф),
1) уласнаручны надпіс, подпіс.
2) Аўтарскі рукапісны тэкстмаст. твора, навук. працы, дзённікаў, лістоў і інш. Важная крыніца ўстанаўлення кананічнага тэксту твора, вывучэння творчага працэсу аўтара (гл.Тэксталогія). Аўтарызаваны (пісьмова ўхвалены аўтарам) машынапісны тэкст прыраўноўваецца да аўтографа. Збіраюць і захоўваюць аўтографы архівы, музеі, бібліятэкі.