імаве́рнасць, -і, ж.
1. гл. імаверны.
2. Аб’ектыўная магчымасць ажыццяўлення чаго-н.
3. Ступень абгрунтаванасці, верагоднасць, дапушчальнасць.
Ступень імавернасці чаго-н.
○
Тэорыя імавернасцей — раздзел матэматыкі, які вывучае заканамернасці выпадковых з’яў.
|| прым. імаве́рнасны, -ая, -ае (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
неаргані́чны, -ая, -ае.
1. Які не ўключае ў сябе жывыя арганізмы; нежывы.
Неарганічная прырода.
2. Які адносіцца да нежывой прыроды.
Неарганічныя рэчывы.
○
Неарганічная хімія — раздзел хіміі, які вывучае састаў, уласцівасці і пераўтварэнні рэчываў нежывой прыроды.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
гігіе́на, -ы, ж.
1. Раздзел медыцыны, які вывучае ўмовы захавання здароўя.
2. Сістэма мер, накіраваная на падтрыманне здароўя, папярэджанне захворванняў.
Г. працы.
Г. харчавання.
Асабістая г.
Г. лесу.
Г. водных басейнаў.
|| прым. гігіені́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
прае́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).
1. Адлюстраванне прасторавых фігур на плоскасці.
2. Перадача на экран відарысаў.
|| прым. праекты́ўны, -ая, -ае (да 1 знач.) і праекцы́йны, -ая, -ае.
Праектыўная геаметрыя (раздзел геаметрыі). Праекцыйны ліхтар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
гідраме́трыя, ‑і, ж.
Раздзел гідралогіі, у якім вывучаюцца ўласцівасці цякучых вод (хуткасць, глыбіня і пад.) і спосабы вымярэння гэтых уласцівасцей.
[Ад грэч. hýdōr — вада і metréō — мераю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арыфме́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Раздзел матэматыкі, які займаецца вывучэннем найпрасцейшых уласцівасцей лікаў і дзеянняў, якія робяцца з імі.
[Грэч. arithmētike.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нейрапсіхало́гія, ‑і, ж.
Раздзел псіхалогіі, які вывучае псіхічную дзейнасць чалавека ў сувязі з функцыяніраваннем цэнтральнай нервовай сістэмы ў пэўных умовах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нефрало́гія, ‑і, ж.
Раздзел медыцыны, які вывучае будову і функцыі нырак, прычыны іх захворванняў, метады лячэння і прафілактыкі гэтых захворванняў.
[Ад грэч. nephrós — нырка і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
псіхагігіе́на, ‑ы, ж.
Раздзел гігіены, які вывучае ўплыў навакольных умоў на псіхічнае здароўе чалавека, распрацоўвае меры для захавання яго здароўя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тапало́гія, ‑і, ж.
Раздзел геаметрыі, у якім вывучаюцца якасныя ўласцівасці геаметрычных фігур, што не залежаць ад іх памераў і прамалінейнасці.
[Ад грэч. topos — месца і lógos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)