лексікаграфія,
раздзел музыказнаўства; сукупнасць музычных даведнікаў і слоўнікаў.
т. 9, с. 195
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
поля тэорыя,
раздзел фізікі, які вывучае палі фізічныя.
т. 12, с. 503
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
поля тэорыя,
раздзел алгебры, што вывучае матэм. палі.
т. 12, с. 503
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
біямеха́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.
Раздзел біяфізікі, які вывучае развіццё, будову і дзейнасць рухальнага апарату жывёл і чалавека.
[Ад грэч. bíos — жыццё і механіка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́ктарны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да вектара.
•••
Вектарнае вылічэнне — раздзел матэматыкі, які вывучае розныя аперацыі над вектарамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алергало́гія, ‑і, ж.
Спец. Раздзел медыцыны, які вывучае прычыны ўзнікнення, механізм развіцця і праяўлення, прафілактыку і лячэнне алергічных хвароб.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неатэкто́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.
Раздзел тэктонікі, які вывучае геалагічныя працэсы чацвярцічнага перыяду; а таксама самі гэтыя працэсы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
петрагра́фія, ‑і, ж.
Навука, раздзел геалогіі, які вывучае мінералагічны і хімічны склад горных народ, іх структуру і заканамернасці ўтварэння.
[Ад грэч. pétros — камень і gráphō — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сексало́гія, ‑і, ж.
Раздзел медыцыны, які вывучае праблемы біялогіі пола, палавой гігіены, палавой псіхалогіі, шлюбу і сям’і, палавога выхавання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
семасіяло́гія, ‑і, ж.
Раздзел мовазнаўства, які вывучае значэнні слоў і выразаў і змяненне гэтых значэнняў у працэсе развіцця мовы.
[Ад грэч. sēmasiā — значэнне, сэнс і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)