Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
суро́выв разн. знач. суро́вый;
~вая зіма́ — суро́вая зима́;
с. зако́н — суро́вый зако́н;
с. по́зірк — суро́вый взгляд;
~выя сло́вы пра́ўды — суро́вые слова́ пра́вды
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прывіта́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прывітання, звязаны з прывітаннем. // Які з’яўляецца прывітаннем, змяшчае ў сабе прывітанне. Прывітальная прамова. Прывітальны адрас. Прывітальная тэлеграма. □ [Алеся] ловіць мой позірк і прывітальны жэст рукі і з непаўторным хараством ківае галавой — вітаецца.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
2. Неўсвядомлены, мімавольны. Інстынктыўны страх. Інстынктыўны позірк. □ Каліберда хвіліну стаяў збянтэжаны, а потым заспяшаўся ўслед за камісарам.. Гэта быў інстынктыўны рух.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
салаве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
1. Рабіцца мутным, невыразным (пра вочы). У Вераб’я ўжо салавелі вочы.Пестрак.
2. Рабіцца вялым, санлівым ад зморанасці, ап’янення. Позірк салавеў./упаэт.ужыв.Раствараюся нячутна ў тумане і ад песень салаўіных салавею.Свірка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спакайне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Рабіцца, станавіцца больш спакойным. Арына, нягледзячы па няшчасце з Лёдзяй, спакайнела з днямі, менш ужо божкала і амаль не сунімала весялосці сваіх.Карпаў.Лес спакайнеў, насцярожваўся — вечарэла.Сачанка.Голас [Крамарэвіча] спакайнеў і позірк цвярдзеў.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
stare1[steə]n. здзі́ўлены або́ пі́льны по́зірк;
give smb. a stare гля́нуць на каго́-н. са здзіўле́ннем; вы́лупіць во́чы на каго́-н.; вы́лупіцца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
zrozpaczony
zrozpaczon|y
роспачны;
jestem ~y — я ў роспачы;
~е spojrzenie — роспачны позірк
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
безудзе́льны, ‑ая, ‑ае.
Які не прымае ніякага ўдзелу ў чым‑н.; абыякавы да ўсяго. Аўтар як быццам быў зусім безудзельны да таго, што чытаў, што ажыло пад яго пяром, прайшоўшы праз думку і пачуццё.Лужанін.// Уласцівы, характэрны такому чалавеку. Безудзельны позірк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)