пе́люшцы, ‑аў; адз. няма.

Закраіны ў начоўках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анаэро́бы

(ад ан- + аэробы)

арганізмы, здольныя жыць у асяроддзі, дзе няма атмасфернага кіслароду, напр. некаторыя бактэрыі, ніжэйшыя расліны (параўн. аэробы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

не́куды.

1. прысл. Кудысьці, невядома куды. Н. ж вядзе гэта сцежка.

2. безас., у знач. вык., з інф. Няма месца (куды б можна было адправіцца, змясціць каго-, што-н.). Ехаць н. Далей ісці н.

◊

Далей некуды (разм.) — горш не можа быць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

ро́зніца¹, -ы, ж.

1. Непадабенства, адрозненне ў чым-н. Р. ва ўзросце.

2. Велічыня, якая з’яўляецца рознасцю паміж дзвюма іншымі. Р. паміж старым і новым акладамі.

◊

Якая розніца? (разм.) — ці не ўсё роўна?

Няма розніцы або без розніцы (разм.) — усё роўна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

жы́цца, жыве́цца; безас., незак., каму (разм.).

1. з прысл. Пра наяўнасць тых або іншых умоў жыцця. Добра яму жывецца.

2. з адмоўем. Няма жадання або не падабаецца дзе-н. жыць. Не жывецца мне без сына. Не жывецца бацьку ў новай хаце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

сумне́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Няўпэўненасць у праўдзівасці чаго-н., адсутнасць веры ў каго-, што-н. Няма сумнення, што ўраджай будзе добры.

2. Замінка, непаразуменне, што ўзнікае ў працэсе вырашэння якога-н. пытання. Узнікае с. наконт тэрміну завяршэння будаўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

залёты, ‑аў; адз. няма.

Імкненне выклікаць прыхільнасць жанчыны; заляцанне. — Панна Людміла мае столькі кавалераў, што ў мяне і адвагі няма рабіць да яе залёты. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клёк, ✂, м. (разм.).

  1. Розум, развага.

    • У гэтага чалавека к. ёсць.

  2. Жыццёвая сіла; сокі.

    • Нельга ж цягнуць з чалавека апошні к.

◊

  • Не мець клёку ў галаве (разм. пагард.) — пра чалавека, у якога няма розуму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вы́крутка разм Áusweg m -(e)s, -e;

нія́кай вы́круткі няма́ es gibt kéinen Áusweg

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

выро́д м:

◊ няма́ ро́ду без выро́ду in jéder Hérde fíndet sich ein schwárzes Schaf

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)