злучы́ць ​1, злучу, злучыш, злучыць; зак., каго-што.

1. Змацаваць адно з другім пры дапамозе чаго‑н., якім‑н. чынам. Злучыць канцы правадоў. // перан. Звязаць якімі‑н. адносінамі, пачуццямі і пад. [Паўлінка:] Калі, калі ўжо надыдзе тая часінка, што нас злучаць навекі, і мы ўжо ніколі не расстанемся? Купала. — Ты — мой любы і жаданы, і я мой лёс злучу з табой. Машара.

2. Устанавіць зносіны, сувязь з чым‑н., паміж чым‑н. Злучыць новыя гарады чыгункай. Злучыць сельсаветы тэлеграфнай сувяззю. □ Каналамі злучылі мора з морам, Стан Волга абняла Масквы-ракі... Купала. // Зрабіцца сродкам зносін, сувязі паміж чым‑н. І мост над глыбокай ракою Падняўся, што выгіб дугі, Навекі злучыў між сабою Крутыя яе берагі. Калачынскі. // Падключыць нумар абанента для тэлефонных перагавораў. [Кісель] прайшоў у кабінет Яўгена Данілавіча і папрасіў тэлефаністку пошты злучыць яго з кватэрай. Паслядовіч. [Камісараў:] Зараз жа злучыце мяне з тэлеграфам. Маўзон.

3. Сабраць разам, аб’яднаць; утварыць адно цэлае. — Паўстань, народ, глучы ўсе сілы Супроць тэўтонскае арды. Колас. [Трактар] выйшаў на зарэчныя палі, каб заараць усе межы і ўсе палеткі злучыць у адно шырокае калгаснае поле. Бяганская.

4. Прывесці ў хімічнае ўзаемадзеянне. Злучыць вадарод з кіслародам.

5. Звязаць, спалучыць. Злучыць тэорыю з практыкай.

злучы́ць ​2, злучу, злучыш, злучыць; зак., каго.

Звесці самку і самца для палавога акта з мэтай атрымання прыплоду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ruf

m -(e)s, -e

1) крык

2) (по́)кліч, за́клік, зваро́т;

auf den érsten ~ па пе́ршаму по́клічу

3) сла́ва, рэпута́цыя;

ein Wíssenschaftler von ~ навуко́вец [вучо́ны] з і́мем;

éinen gúten [schléchten] ~ háben карыста́цца до́брай [дрэ́ннай] сла́вай;

j-n in üblen ~ bríngen* ствары́ць [зрабі́ць] каму́-н. дрэ́нную сла́ву

4) запрашэ́нне, вы́клік

5) ну́мар (тэлефона)

6) паляўн. мано́к, свісто́к для прына́джвання дзічы́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

разва́жыць ​1, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Раздзяліць на часткі з дапамогай вагаў. Разважыць цукар.

разва́жыць ​2, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.

1. каго-што. Разабраўшы абставіны, супаставіўшы факты, прыняць рашэнне ў якой‑н. справе. Я прыйшоў да Канстанціна Міхайлавіча з раніцы, як мы папярэдне дамовіліся, каб разважыць усе справы «на свежую галаву». Лужанін. Разважыла нас, як кажуць, вышэйшая інстанцыя: на рэспубліканскім аглядзе «Лядкоўская кадрыля» была адзначана як арыгінальны .. нумар. Сабаленка.

2. з дадан. сказам і без дап. Падумаўшы, вырашыць. Бацька разважыў, што без гаспадыні ніяк нельга, і ажаніўся другі раз. Крапіва. — Да світання туды не дабяжыш, — разважыла Зіна. — Хадзем лепш у бліжэйшую вёску і возьмем каня! Карпюк.

3. Падумаць над чым‑н., абдумаць што‑н. Брыгадзір рэзка падняўся, агледзеў сяброў; рэдка ў яго быў такі рашучы выгляд, звычайна ён любіў параіцца, разважыць. Шамякін. Вы, што праходзіце няўзнак каля звычайнай хвойнай дошкі, спыніце на хвіліну шаг, зірніце ды разважце трошкі. Дудар.

разва́жыць ​3, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.

1. Рассеяць, развеяць (непрыемнае пачуццё, гора і пад.). [Андрэю] было шкада дзяўчыны, і ён не ведаў, чым разважыць яе смутак. Сапрыка.

2. Супакоіць, адцягнуць ад якіх‑н. непрыемных пачуццяў, перажыванняў, займаючы каго‑н. размовамі, справамі і інш. Цяпер ужо Белы стараўся разважыць Максіма, па-мядзведжы тупаў ля яго, няўмела расказваў смешныя гісторыі. Машара. Людміла хоча разважыць яе, хоча, каб Рая менш думала пра сваю бяду, пра тое страшнае, што перажыла, каб прывыкала жыць такой, якая яна цяпер. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

telefon, ~u

м.

1. тэлефон;

przez telefon — па тэлефоне;

przy ~ie — а) я слухаю;

пры тэлефоне, каля тэлефона;

telefon międzymiastowy — міжгародны тэлефон;

telefon komórkowy — сотавы тэлефон;

telefon zaufania — тэлефон даверу;

podaj mi swój telefon — дай мне свой тэлефон (нумар тэлефона);

2. званок (тэлефонны);

czekać na telefon — чакаць званка;

odebrać telefon — адказаць па тэлефоне; узяць трубку;

telefon do ciebie! — цябе да тэлефона!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

turn​1 [tɜ:n] n.

1. паваро́т; абаро́т;

a turn in the road паваро́т даро́гі;

the turn of a wheel абаро́т ко́ла

2. зме́на напра́мку, паваро́тны пункт;

a turn for the better зме́на да ле́пшага

3. чарга́

4. чарго́вы ну́мар у прагра́ме; вы́хад на сцэ́ну

5. infml нерво́вы шок

♦

at every turn на ко́жным кро́ку;

at the turn of the century на пача́тку стаго́ддзя;

by turns/in turn па чарзе́;

done to a turn BrE падсма́жаны ў са́мы раз;

do smth. a good/bad turn зрабі́ць каму́-н. до́брую/ке́пскую паслу́гу;

never do a hand’s turn не варухну́ць па́льцам, сядзе́ць скла́ўшы ру́кі;

one good turn deserves another за ла́ску ла́скай, аддзя́чваць за паслу́гу паслу́гай;

take a turn for the worse паго́ршваць, станаві́цца го́ршым;

take turns to do smth. рабі́ць што-н. па чарзе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kawał

м.

1. кавалак, кусок;

kawał chleba — луста хлеба;

2. анекдот, показка, досціп, жарт;

dobry kawał — дасціпны анекдот (жарт);

tłusty kawał — непрыстойны анекдот;

zrobić co dla ~u — зрабіць што дзеля жарту;

wziąć kogo na kawał — узяць каго на шармака; пакінуць каго дурнем;

kawał czasu! — колькі часу!;

kawał chłopa — дужы хлопец; цэлы сажань у плячах;

kawał drogi — добры кавалак дарогі;

to ci kawał! — вось дык нумар (штука)!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тэлефо́н м Telefón [Telephón] n, -s, -e;

ну́мар тэлефо́на Telefónnum-mer f -, -n, Rúfnummer f -, -n;

мабі́льны тэлефо́н Handy [´hɛndi] n -s, -s, Mobíltelefon n;

спа́раны тэлефо́н Dóppelanschluss m -es, -schlüsse;

па тэлефо́не telefónisch, per Telefón;

пазвані́ць па тэлефо́не ánrufen* vt;

паклі́каць да тэлефо́на ans Telefón rúfen*;

размо́ва па тэлефо́не Telefóngespräch n -(e)s, -e, Telefonát n -(e)s, -e;

тэлефо́н заня́ты [не адка́звае] die Númmer ist besétzt;

звано́к па тэлефо́не Ánruf m -(e)s, -e;

я паста́віў сабе́ тэлефо́н ich habe mir éinen Telefónanschluss légen lássen;

сапсава́ны тэлефо́н das Telefón ist gestört;

Вас про́сяць да тэлефо́на Sie wérden am Telefón verlángt;

тэлефо́н-аўтама́т Férnsprechautomat m -en, -en;

◊ вісе́ць [сядзе́ць) на тэлефо́не an der Stríppe hängen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

валі́ць, валю́, ва́ліш, ва́ліць; незак.

1. каго-што. Прымушаць упасці; абарочваць, перакульваць. Бура валіць лес. □ Лявон хапае Ганецкага за плечы і валіць на зямлю. Козел. // што. Сячы, пілаваць (лес, дрэвы). Прыйшлі туды лесарубы і пачалі без разбору валіць дуб, граб, ясень і іншыя каштоўныя пароды дрэў. Гурскі. // перан.; каго. Разм. Губіць у мностве (пра хваробы).

2. што. Кідаць, скідаць што‑н. у вялікай колькасці; складаць без разбору. Валіць зямлю. □ Самалёты ўсё валілі і валілі бомбы на Ласіны брод. Асіпенка.

3. што на каго. Разм. Перакладаць (работу, адказнасць, віну і пад.) на каго‑н. Валіць віну на другіх. □ [Міхась:] — Ты ж сама такую гамонку павяла. А цяпер на мяне валіш. Б. Стральцоў.

4. Разм. Імкліва ісці, рухацца натоўпам, патокам. Сёння нават у царкву мала хто ішоў, валілі да Канцавога. Карпюк. Фурманкі баляць. Пыл-завея Курыць, бы ўзрушыўся віхор. Колас. // Паднімацца, падаць у вялікай колькасці. З вокнаў валіў чорны дым, языкі агню шугалі ўверх. Гурскі. З мяне ў снег сцякала вада і валіла пара, быццам маю вопратку абліў хто варам. Карпюк. Снег валіць такі, што фарамі правіць нельга. Кулакоўскі.

5. заг. валі́(це). Разм. Ужываецца ў сэнсе: ідзі(це). Стараста.. зашпіліў пад расхрыстаным кажухом камізэльку верхнім гузікам на ніжнюю дзірку і перабягаў з-пад акна да акна... — Мацвей, вечарам, на сход валі! Чорны.

6. што. Качаючы, размінаючы, рабіць шэрсць, сукно больш шчыльным, цвёрдым. З суседніх вёсак людзі неслі і везлі часаць воўну і валіць сукно. Сабаленка.

•••

Валам валіць — ісці, рухацца натоўпам, суцэльнай плынню. Валам валіў народ да нас [у тэатр]. Вярцінскі.

Валіць з хворай галавы на здаровую — сваю віну перакладваць на таго, хто не мае ніякіх адносін да яе. [Моцкін:] Таварыш Гарошка, не валіце з хворай галавы на здаровую. Такі нумар не пройдзе. Макаёнак.

Валіць (усё) у адну кучу — змешваць неаднолькавыя рэчы, з’явы, не бачыць розніцы паміж імі.

Валіць цераз пень калоду — рабіць што‑н. абы-як, як папала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

work​2 [wɜ:k] v.

1. працава́ць, займа́цца (чым-н.);

work like a horse працава́ць як вол;

work at smth. займа́цца чым-н.; вывуча́ць што-н.

2. дзе́йнічаць; The plan won’t work. План нікуды не варты.

3. выкліка́ць, прыно́сіць;

work miracles рабі́ць цу́ды

4. прымуша́ць да пра́цы; прыво́дзіць у дзе́янне;

She works herself too hard. Яна прымушае сябе шмат працаваць.

5. вышыва́ць, займа́цца рукадзе́ллем

♦

it won’t work! infml ≅ гэ́ты ну́мар не про́йдзе!;

work one’s will upon smb. навя́зваць каму́-н. сваю́ во́лю

work off [ˌwɜ:kˈɒf] phr. v.

1. пазба́віцца;

work off one’s excess weight сагна́ць лі́шнюю вагу́

2. спагна́ць (за крыўду);

work off one’s anger on smb. спагна́ць злосць на кім-н.

work out [ˌwɜ:kˈaʊt] phr. v.

1. спрацо́ўваць, быць паспяхо́вым;

How will things work out? Што з гэтага атрымаецца?

2. infml трэнірава́цца

3. распрацо́ўваць, выраша́ць (план, праблему і да т.п.)

4. (at) склада́ць;

The total works out at £10. Сума складае 10 фунтаў.

work up [ˌwɜ:kˈʌp] phr. v.

1. распрацо́ўваць; паляпша́ць

2. дамага́цца, заваёўваць;

work up a reputation заваява́ць рэпута́цыю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

act

[ækt]

1.

n.

1) учы́нак -ку m.

an act of kindness — учы́нак міласэ́рнасьці

2) працэ́с -у m.

in the act of — у працэ́се чаго́

in the very act of writing these words — якра́з калі́ пісаліся гэ́тыя сло́вы

3)

а) дзе́я f., акт -у m.

б) ну́мар у цы́рку, вар’етэ́ n.

4) пастано́ва парля́мэнту, акт -у; дакумэ́нт -у m.

independence Act — Акт Незале́жнасьці

5) удава́ньне n.

to put on an act — удава́ць; рабі́ць вы́гляд

2.

v.i.

1) дзе́яць

to act promptly — дзе́яць неадкла́дна

2) трыма́цца

She acts as if she were tired — Яна́ захо́ўваецца, ні́быта была́ зму́чаная

3) удава́ць; прыкі́двацца, прыкіда́цца

Her anger is not genuine; she is acting — Злосьць е́йная не сапра́ўдная, яна́ то́лькі так прыкіда́ецца

4) гра́ць на сцэ́не

He acts very well — Ён ве́льмі до́бра гра́е

3.

v.t.

гра́ць ро́лю

to act Macbeth — гра́ць ро́лю Макбэ́та

•

- act as

- act for

- act upon

- act up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)