◎ Но́сцам ’нагой, выспяткам’ (Некр. і Байк.; калінк., З нар. сл.; жытк., Мат. Гом., ТС), ндссам ’нагою, наском бота’ (Янк. 1), носца: даць носца ’даць выспятка’ (ТС). Відаць, ад ⁺носец ’насок (бота)’, памянш. да нос (гл.), параўн. укр. «вдарив иого носаком» (Грынч.); формы тыпу ндсцык ’выспятак’ (Ян.), нос‑ цакам, насцакдм ’выспяткам’ (Мат. Гом.) другасныя, параўн. таксама народнаэтымалагічныя ўтварэнні: ногца: даць ногца (Некр. і Байк., да нага).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ню́хмарка экспр. ’нос’ (маладз., Сл. ЦРБ), параўн. рус. нюхмырить ’шморгаць носам’, нюхмыра ’пра чалавека, што шморгае носам’. Ад нюхаць з няяснай экспрэсіўнай суфіксацыяй.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зве́сіць сов.

1. све́сить;

з. но́гі — све́сить но́ги;

2. (голову, нос) опусти́ть, пове́сить;

◊ з. галаву́ — пове́сить го́лову

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарбі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Памянш. да гарбіна; маленькая гарбіна. Нос з гарбінкай. □ Кожная грудка лёду, кожны парог — гарбінка, выступ зямлі, узгорачак становяць .. [ручайкам] замінкі.. ў іх імклівым руху. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́рпа, ‑ы, ж.

Разм. Пра кароткі і задзёрты нос. Вяртаючыся назад, старшыня яшчэ здалёк убачыў, што яго новыя сябры з нецярпеннем пазіраюць на вуліцу, прыціснуўшы да шыб прыплюшчаныя кірпы. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыплю́снуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыплюснуць.

2. у знач. прым. Які мае выгляд прыціснутага з бакоў або зверху. Прыплюснуты нос. □ Твар у мужчыны круглы і прыплюснуты. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ты́каць I несов. ты́кать;

т. па́лкай у зямлю́ — ты́кать па́лкой в зе́млю;

◊ т. па́льцам — ты́кать па́льцем;

т. у нос — ты́кать в нос;

т. у во́чы — ты́кать в глаза́

ты́каць II несов., разг., фам. (обращаться на «ты») ты́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ростр ’таран у выглядзе галавы якой-небудзь жывёлы на насавой частцы стараж.-рымскага ваеннага карабля’ (ТСБМ). Праз рус. мову з лац. rostrum ’нос карабля’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rümpfen

: die Náse ~ змо́ршчыць нос: перан. вы́казаць пага́рду да чаго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gúrke

f -, -n агуро́к

sáure ~n — салёныя агуркі́

2) разм. нос

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)