кіру́ючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кіру́ючы кіру́ючая кіру́ючае кіру́ючыя
Р. кіру́ючага кіру́ючай
кіру́ючае		 кіру́ючага кіру́ючых
Д. кіру́ючаму кіру́ючай кіру́ючаму кіру́ючым
В. кіру́ючы (неадуш.)
кіру́ючага (адуш.)		 кіру́ючую кіру́ючае кіру́ючыя (неадуш.)
кіру́ючых (адуш.)
Т. кіру́ючым кіру́ючай
кіру́ючаю		 кіру́ючым кіру́ючымі
М. кіру́ючым кіру́ючай кіру́ючым кіру́ючых

Кароткая форма: кіру́юча.

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́лючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́лючы ко́лючая ко́лючае ко́лючыя
Р. ко́лючага ко́лючай
ко́лючае		 ко́лючага ко́лючых
Д. ко́лючаму ко́лючай ко́лючаму ко́лючым
В. ко́лючы (неадуш.)
ко́лючага (адуш.)		 ко́лючую ко́лючае ко́лючыя (неадуш.)
ко́лючых (адуш.)
Т. ко́лючым ко́лючай
ко́лючаю		 ко́лючым ко́лючымі
М. ко́лючым ко́лючай ко́лючым ко́лючых

Кароткая форма: ко́люча.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

detached

[dɪˈtætʃt]

adj.

1) асо́бны

a detached house — асабня́к -а́ m.

2) адлу́чаны, незале́жны, бесстаро́нны, аб’екты́ўны; непрадузя́ты

3) абыя́кавы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

un=

прыстаўка прыметнікаў і прыслоўяў, паказвае адмаўленне: únabhängig незале́жны; únaufhörlich бесперапы́нны (-нна)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

субстанты́ўны

(ад лац. substantivum = назоўнік)

1) лінгв. які мае значэнне назоўніка;

2) які дзейнічае без дапамогі іншых рэчываў; незалежны, самастойны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экспане́нта

(лац. exponens, -ntis = які выстаўляе напаказ)

мат. паказальная функцыя, г.зн. функцыя выгляду y = a​x, дзе x — незалежны пераменны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

суверэ́нны

(фр. souverain)

1) незалежны, самастойны (напр. с-ая дзяржава);

2) які ажыццяўляе вярхоўную ўладу (напр. с. правіцель).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

АБДАРАХМА́Н I

(каля 734—788),

заснавальнік Кардоўскага эмірата ў Іспаніі і дынастыі Амеядаў. З-за ганенняў Абасідаў у 750 уцёк з Сірыі ў Іспанію, дзе ў 756 стварыў незалежны эмірат са сталіцай у Кордаве. Праводзіў палітыку цэнтралізацыі, паспяхова змагаўся з араба-берберскай плем. знаццю. Адбіў нападзенні хрысц. правіцеляў Паўн. Іспаніі і франкаў Карла Вялікага.

т. 1, с. 18

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аб’екты́ўны

(с.-лац. obiectivus = які адносіцца да прадмета)

1) незалежны ад чалавечай свядомасці (напр. а-ая рэальнасць);

2) праўдзівы, бесстаронні, непрадузяты (напр. а. вывад).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гетэ́ра

(гр. hetaira = літар. сяброўка, палюбоўніца)

1) адукаваная незамужняя жанчына ў Стараж. Грэцыі, якая вяла свабодны, незалежны спосаб жыцця;

2) кніжн. жанчына лёгкіх паводзін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)