◎ Падстру́ністы ’тонкі (конь)’ (Касп.). Да струна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́качаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. гл. качаць.

2. што. Качаючыся, прымяць, утрамбаваць.

Конь выкачаў пасевы.

3. каго-што. Качаючы, укачаць, абляпіць у што-н., запэцкаць у што-н.

В. цеста ў муку.

|| незак. выка́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

запражны́:

запражны́ конь Zúgpferd n -(e)s, -e;

запражны́я саба́кі Schlítten hunde pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пе́гий пля́місты; (пёстрый) пярэ́сты; (рябой) рабы́;

пе́гая ло́шадь рабы́ (пярэ́сты) конь;

пе́гий пёс рабы́ саба́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Стурла́к ‘худы’: які гэтат конь стурлак (Касп.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

з’е́здзіцца, ‑дзіцца; зак.

1. Прыйсці ў непрыгоднасць ад доўгай язды. Сані з’ездзіліся. □ Вагон — хата Міколкава. Стары парахнявы вагон, з пашчапанымі коламі, са збітымі буферамі. З’ездзіўся вагон, пастарэў. Лынькоў.

2. Зак. да ездзіцца.

•••

Была кабылка, ды з’ездзілася гл. кабылка.

Быў конь (конік), ды з’ездзіўся гл. конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбе́гчы, -бягу́, -бяжы́ш, -бяжы́ць; -бяжы́м, -бежыце́, -бягу́ць; -бе́г, -гла; -бяжы́; зак.

1. Наблізіцца бягом да каго-, чаго-н. або пад што-н.

Сабака падбег да гаспадара.

П. пад мост.

2. Крыху прабегчы.

Конь падбег трушком.

|| незак. падбяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абскака́ць, -скачу́, -ска́чаш, -ска́ча; -скачы́; -скака́ны; зак., каго-што.

1. Праскакаць вакол каго-, чаго-н.

А. балота.

2. Скачучы, абагнаць.

Рысісты конь усіх абскакаў на скачках.

3. перан. Перамагчы, апярэдзіць у чым-н.

А. канкурэнтаў.

|| незак. абска́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пярэ́сты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з рознакаляровых плям, палос; рознакаляровы.

Пярэстая тканіна.

2. перан. Неаднародны, з розных элементаў.

П. склад слухачоў.

3. 3 вялікімі плямамі, крапінамі (пра масць коней).

П. конь.

|| наз. пярэ́стасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

набе́дрыкі і набэ́дрыкі, ‑аў; адз. няма.

Тое, што і набадры. Конь быў у хамуце і набедрыках. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)