blast2 [blɑ:st] v.

1. узрыва́ць, падрыва́ць

2. мо́цна і рэ́зка гуча́ць (пра музыку, радыё і да т.п.)

3. infml публі́чна крытыкава́ць, рабі́ць разно́с;

blast one’s reputation руйнава́ць сваю́ рэпута́цыю;

The play was blasted by all the critics. П’есу раскрытыкавалі ўшчэнт усе крытыкі.

blast off [ˌblɑ:stˈɒf] phr. v. узлята́ць, адрыва́цца ад зямлі́, стартава́ць (пра касмічны карабель)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scout1 [skaʊt] n.

1. the Scouts ска́ўты (дзіцячая і юнацкая арганізацыя, узнікла ў Англіі) a boy scout бойска́ўт

2. разве́дчык; разве́дчыца;

a geological scout гео́лагаразве́дчык;

a talent scout шука́льнік та́лентаў

3. разве́дка; по́шукі;

go on the scout ісці́ ў разве́дку;

be on the scout for smth. шука́ць, адшу́кваць што-н.

4. выве́дніцкі самалёт або́ карабе́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

distress

[dɪˈstres]

1.

n.

1) го́ра n., паку́та f., вялі́кі боль

2) бяда́ f., цяжко́е стано́вішча

a ship in distress — карабе́ль у небясьпе́цы

2.

v.t.

1) спрычыня́ць боль; турбава́ць, му́чыць, непако́іць

2) Law наклада́ць а́рышт на маёмасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

самалёт, аэраплан, паветраны карабель, паветраны лайнер / лёгкі: авіетка / бамбардзіровачны: бамбардзіроўшчык, бамбавоз / для знішчэння варожай авіяцыі: знішчальнік / той, што пікіруе: пікіроўшчык / знішчальны: ястрабок (разм.) / варожы: сцярвятнік (перан., зняваж.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

salvage1 [ˈsælvɪdʒ] n.

1. выратава́нне карабля́, маёмасці (ад пажару);

a salvage agreement пагадне́нне аб выратава́льнай дзе́йнасці на мо́ры;

a salvage corps выратава́льная пажа́рная кама́нда;

make salvage of a ship вы́ратаваць карабе́ль

2. выратава́нне ад гі́белі су́дна;

salvage money узнагаро́да за вы́ратаваную маёмасць

3. лом, лама́чча, адкі́ды вытво́рчасці, скрап;

collect old newspapers for salvage збіра́ць стары́я газе́ты на макулату́ру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vehicle

[ˈvi:əkəl]

n.

1) тра́нспартны сро́дак (аўтамабі́ль, ваго́н, воз)

a space vehicle — касьмі́чны карабе́ль

2) сро́дак перадава́ньня

Language is the vehicle of thought — Мо́ва — сро́дак перадава́ньня ду́мак

3) правадні́к -а́ m.у́ку, сьвятла́)

4) Chem. раствара́льнік, распушча́льнік -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ładować

незак.

1. грузіць; нагружаць; напаўняць; класці;

ładować statek — грузіць карабель;

ładować żyto — грузіць жыта;

ładować (w co) pieniądze — укладаць грошы (у што);

3. зараджаць;

ładować karabin — зараджаць вінтоўку;

ładować akumulator — зараджаць акумулятар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Flgge

f -, -n сцяг, флаг

die ~ strichen* — cпуска́ць флаг [сцяг]; перан. прызна́ць сябе́ перамо́жаным

die ~ hssen — падыма́ць флаг

das Schiff führt die dutsche ~ — карабе́ль плыве́ пад няме́цкім фла́гам [сця́гам]

nter flscher ~ sgeln — разм. дзе́йнічаць пад чужы́м і́мем

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

lchten

I

1.

vt

1) разрэ́джваць, ачышча́ць (лес)

2) праясня́ць, разганя́ць (цемру)

2.

(sich)

1) радзе́ць, радчэ́ць (пра лес)

2) праясня́цца, ясне́ць (пра неба)

II

vt разгружа́ць (карабель)

den nker ~ — зніма́цца з цкара, падыма́ць цкар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ла́йба1 ’барліна, баржа, вялікая лодка з дзвюма будкамі грузападымальнасцю ў 5–10 т’ (Гарэц., Касп., Дэмб. 1, Яруш., Рам. 8, Нар. сл., КЭС, лаг.), ’вялікая парусная лодка з двума парусамі’ (ТСБМ). Укр. ла́йба, рус. лайб, ла́йба ’баржа, лодка’, ст.-рус. лоива ’судна ў наўгародцаў, немцаў, карэлаў’, польск. łajba ’баржа на Заходняй Дзвіне’, літ. laĩvas, laĩvėкарабель’, laivà, лат. laĩva ’лодка’ — усе з фін. laiva ’лодка, судна’ (Фасмер, 2, 450–451; Бернекер, 686; Фрэнкель, 335; Слаўскі, 4, 434). Лаўчутэ (Балтизмы, 145), Блесэ (SB, 4, 1935–1936, 14) лічаць, што ў слав. мовах — гэта балтызм. З балт. моў слова было запазычана ў фінскія (Буга, Rinkt, 1, 309–311). Сюды ж лайбоўшчык ’шкіпер на лайбе’ (дзвін., Нар. сл.).

Ла́йба2 ’вялікі воз для перавозкі сена’ (Сл. паўн.-зах.) — паводле Грынавецкене, запазычана з літ. láiva ’воз з кузавам’ (Сл. паўн.-зах. 2, 612). Сюды ж пераносныя: ла́йба ’карова з вялікім жыватом’, ла́йба, ла́йбіна ’вельмі тоўстая, здаровая жанчына’ (З нар. сл.), ’тоўсты чалавек’ (Сл. паўн.-зах.).

Лайба́ ’лаянка’ (Нас.). Да ла́яць. Утворана пры дапамозе суф. -ба, як і клятба, бажба, барацьба і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)