Мярцвя́к, мірцьвяк ’нябожчык’ (ТСБМ, Кліх, Бяльк.; паўн.-усх., КЭС), дзятл. мертвя́к ’зерне, якое не дае ўсходаў’ (Сл. ПЗБ). Укр. мертвʼя́к, рус. анеж. мертвя́к. Усх.-славянскае. Да мёртвы (гл.). Аб суфіксе ‑akъ гл. Слаўскі, SP, 1, 89; Сцяцко, Афікс. наз., 130–131.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
праве́трыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
1. Асвяжыцца прытокам свежага паветра; ачысціцца; прасушыцца. Зерне праветрылася. / у безас. ужыв. У пакоі добра праветрылася.
2. Асвяжыцца, пабыць на свежым паветры. [Карызна:] — Нешта галава .. баліць, дык выйшаў праветрыцца. Зарэцкі.
3. перан. Разм. Развеяцца, набрацца новых уражанняў. Трэба абавязкова паехаць да сябра і крыху праветрыцца. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́йбіт, ‑а, М ‑біце, м.
Той, хто сее зерне, засявае зямлю насеннем. Прыйшла вясна, глушцы такуюць, Гукае сейбітаў зямля. Бялевіч. У глебу цёплую і мяккую, як пух, Насенне сейбіт радасна раскідаў. Пушча. // перан.; чаго. Той, хто распаўсюджвае сярод людзей веды і пад. Месца [Нявіднага] зоймуць тысячы новых сейбітаў буры і змагання. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bean
[bi:n]
n.
1) фасо́ля f., боб -у m.
2) зе́рне (ка́вы)
3) Sl. галава́ f.
4) Slang грош -а m.
not a bean — ні граша́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гран
(лац. granum = зерне)
1) адзінка аптэкарскай вагі або вагі каштоўных металаў і камянёў, роўная 62,2 мг (у Англіі яна складае 64,8 мг);
2) перан. мізэрная велічыня.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
корн
(ням. Korn = зерне)
1) вага высакароднага металу ў манеце;
2) зярністая шурпатая паверхня каменя ў літаграфіі, металічнай пласцінкі ў афсетным спосабе друку або спецыяльнай паперы (корнпапір).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
эхінако́к
(н.-лац. echinococcus, ад гр. echinos = вожык + kokkos = зерне)
гельмінт сям. саліцёраў, паразітуе ў кішэчніку сабак, ваўкоў, лісоў, катоў, а ў лічынкавай стадыі і ў чалавека.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
corn
I [kɔrn]
1.
n.
1) кукуру́за f. (расьлі́на й зе́рне)
2) зе́рне (збажыны́)
3) Brit. збо́жжа n.
4) Scot., irish авёс, аўса́ m.
5) пясчы́нка, салі́нка f. (зе́рнетка со́лі)
6) informal кукуру́зная гарэ́лка
2.
v.t.
1) салі́ць
corned beef — пасо́леная я́лавічына
2) кармі́ць жывёлу кукуру́зай ці збо́жжам
3) засе́яць збо́жжам або́ кукуру́зай
II [kɔrn]
n.
мазо́ль -аля́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Бры́зак ’адборныя зярняты; самы дробны дождж’ (Нас.), бры́зачка ’кропелька, зярнятка, самая дробная частачка’ (Нас.). Бел. бры́зак < брызг (гл. бры́зкаць). Параўн. рус. брызг ’найлепшыя зярняты’, кафтан з брызаў ’новы, прыгожы кафтан’. Сюды і іншая форма слова — бры́жчык ’самае буйное і важкае зерне’ (Бяльк.) < брызчык.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыле́глы
1. прилега́ющий, прилежа́щий, примыка́ющий, сме́жный;
~лыя зе́млі — прилега́ющие (прилежа́щие, примыка́ющие, сме́жные) зе́мли;
2. мат. прилежа́щий;
п. бок — прилежа́щая сторона́;
3. (подпорченный — о зерне и т.п.) подопре́лый, подопре́вший; лежа́лый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)