Verbum

анлайнавы слоўнік

слу́жачы у знач наз м канц Ángestellte (sub) m -n, -n дзяржа́ўны слу́жачы Stáatsangestellte m, Beamte (sub) m -n, -n;

слу́жачы дзяржа́ўнай устано́вы ein Ángehöriger [Ángestellter] éiner (stáatlichen) Behörde

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пераваро́т, -ту м., в разн. знач. переворо́т;

дзяржа́ўны п. — госуда́рственный переворо́т;

дварцо́вы п. — дворцо́вый переворо́т;

п. у наву́цы — переворо́т в нау́ке;

п. це́раз крыло́ — спец. переворо́т че́рез крыло́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

department

[dɪˈpɑ:rtmənt]

1) аддзе́л -у m.; галіна́ f.

2) дэпарта́мэнт -у m., міністэ́рства -а n.

the Department of Justice — Міністэ́рства юсты́цыі

the State Department — Дзяржа́ўны Дэпарта́мэнт (Міністэ́рства заме́жных спра́ваў ЗША)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

камітэ́т

(фр. comité, ад лац. committere = даручаць)

1) выбарны орган, які кіруе якой-н. работай (напр. прафсаюзны к.);

2) орган дзяржаўнага кіравання з пэўнымі функцыямі (напр. Дзяржаўны камітэт Рэспублікі Беларусь па архітэктуры і будаўніцтву).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

га́ндаль, -длю м. торго́вля ж.;

ро́знічны г. — ро́зничная торго́вля;

апто́вы г. — опто́вая торго́вля;

уну́траны г. — вну́тренняя торго́вля;

дзяржа́ўны г. — госуда́рственная торго́вля;

прыва́тны г. — ча́стная торго́вля;

○ до́бры г.! — хоро́шенькое де́ло!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

нака́з, ‑у, м.

1. Павучальнае настаўленне. Бацькоўскі наказ. □ Маці сама дала наказ быць не горшым, чым дзеці ў добрых людзей... Брыль.

2. Загад або распараджэнне. [Антанюк:] — Сувязной, якую мы паслалі ў Казюры да Марыны, я даў наказ: пастарацца ўгаварыць малодшага [сына] застацца з маці. Шамякін.

3. Дзяржаўны акт, у якім змешчаны інструкцыі аб выкананні загаду, распараджэння. Наказ Савета Працы і Абароны. // Пажаданні, патрабаванні і задачы, якія выказваюцца выбаршчыкамі свайму дэпутату ў вуснай ці пісьмовай форме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпарта́мент м

1. (аддзел установы) Departement [-´mã:] n -s, -s; Abtéilung f -, -en;

дэпарта́мент палі́цыі Polizéidepartement n;

2. (ведамства ў некаторых краінах) Departement [departə´mã:] n -s, -s;

дзяржа́ўны дэпарта́мент ЗША Áußenministerium der USA

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Прыюці́ць ’даць прытулак’, прыючы́цца ’знайсці прытулак’ (лід., Сл. ПЗБ). Сюды ж аддзеяслоўны назоўнік прыю́т ’дзяржаўны дом для дзяцей-сірот і састарэлых’ (Янк. 1), ’дзіцячы дом’ (Ян.), ’у дарэвалюцыйнай Расіі дабрачынная ўстанова для выхавання беспрытульных дзяцей’ (пруж., Сл. ПЗБ), прыю́тны ’ветлівы’ (Ян.), прыю́тный, прыю́тлывый ’той, хто лёгка ўваходзіць у кантакт з людзьмі; кампанейскі’ (бяроз., ЛА, 3), прыю́тый ’мілы, прыгожы, прытульны’ (Бяльк.). Назоўнік прыют і дзеяслоў прыюціць, несумненна, запазычаны з рус. приют ’прытулак’, приюти́ть ’даць прытулак’ (параўн. ЕСУМ, 4, 586). Што да прыметнікаў, то яны могуць узыходзіць непасрэдна да *jutiti sę ’змяшчацца ў невялікай прасторы’, г. зн. ’быць блізкім адзін да аднаго’, што, паводле Трубачова, можа ўзыходзіць да і.-е. *ieu̯‑t‑, параўн. ст.-інд. yū̆tí‑ ’змяшэнне, сумесь’ (ЭССЯ, 8, 199).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

elder

[ˈeldər]

adj.

1) старэ́йшы (ве́кам), ста́ршы (ра́нгам)

2) ране́йшы (час)

1) старэ́йшы -ага m., старэ́йшая f.

2) старшыня́ -і m., дзяржа́ўны муж

3) пра́шчур, дзед -а m.

4) царко́ўны ста́раста

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hymn, ~u

м. гімн;

hymn państwowy — дзяржаўны гімн;

hymn na cześć kogo/czego — гімн у гонар каго/чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)