капэ́ла

(польск. kapela, ад с.-лац. capella = капліца)

1) хор у спалучэнні з аркестрам (напр. дзяржаўная харавая к.);

2) каталіцкая ці англіканская капліца.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

маёмасць, ‑і, ж.

Рэчы, прадметы, каштоўнасць, якія належаць каму‑н., знаходзяцца ў чыім‑н. уладанні. Дзяржаўная маёмасць. □ Панская зямля і маёмасць былі канфіскаваны і перададзены батракам і бедным сялянам. Кавалёў. З прыфрантавой паласы ўжо былі эвакуіраваны ўсе паязныя саставы і ўся чыгуначная маёмасць. Чорны.

•••

Нерухомая маёмасць — маёмасць, якая складаецца з зямельнага ўчастка і будынкаў.

Рухомая маёмасць — маёмасць, якая складаецца з каштоўнасцей, рэчаў, мэблі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манапо́лія, ‑і, ж.

1. Выключнае права на вытворчасці продаж або промысел чаго‑н. Дзяржаўная манаполія. // перан. Выключнае права карыстання чым‑н.; перавага, першынство ў якой‑н. галіне.

2. Капіталістычнае аб’яднанне, якое ставіць сваёй мэтай панаванне ў якой‑н. галіне гаспадаркі і атрыманне максімальнага прыбытку. Капіталістычныя манаполіі ў Расіі былі цесна звязаны з царскім урадам. У краінах, якія арыентуюцца на сацыялізм, праводзіцца нацыяналізацыя ўласнасці імперыялістычных манаполій. Брэжнеў.

[Грэч. monopolia ад mónos — адзін і poleō — прадаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

civil [ˈsɪvl] adj.

1. грамадзя́нскі;

civil rights грамадзя́нскія правы́

2. цыві́льны;

enter civil life дэмабілізава́цца, пакі́нуць во́інскую слу́жбу;

civil law грамадзя́нскае пра́ва;

civil marriage грамадзя́нскі шлюб;

the Civil Service дзяржа́ўная слу́жба;

a civil servant дзяржа́ўны слу́жачы

3. даліка́тны, ве́тлівы, ве́тлы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

RB

=

1.

Reichsbahn – імперская (у Германіі да 1945 г.), дзяржаўная (у былой ГДР) чыгунка

2.

russischer Rubel – расійскі рубель

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дактры́на

(фр. doctrine, ад лац. doctrina = вучэнне)

сістэматызаванае вучэнне (звычайна філасофскае, палітычнае, ідэалагічнае), звязная канцэпцыя, сукупнасць тэарэтычных ці палітычных прынцыпаў (напр. дзяржаўная д., ваенная д.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пансіён, ‑а, м.

1. Дзяржаўная або прыватная закрытая навучальная ўстанова з інтэрнатам, у якой выхаванцы жывуць на поўным утрыманні (у дарэвалюцыйнай Расіі і ў капіталістычных краінах). // Платны інтэрнат у некаторых сярэдніх навучальных установах у дарэвалюцыйнай Расіі.

2. Невялікая гасцініца, у якой пастаяльцы забяспечваюцца харчаваннем (у дарэвалюцыйнай Расіі і ў капіталістычных краінах).

3. Утрыманне на поўным забеспячэнні. Сам.. [Няронскі] чалавек нежанаты і знаходзіцца на поўным пансіёне ў адной яўрэйскай сям’і. Сташэўскі.

[Фр. pension ад лац. pensio — плацеж, узнос, арэндная ці кватэрная плата.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ула́снасць ж., в разн. знач. со́бственность; (об имуществе, доходе — ещё) достоя́ние ср.;

дзяржа́ўная ўла́снасць — госуда́рственная со́бственность;

набы́ць ва ўла́снасць — приобрести́ в со́бственность;

пра́ва ўла́снасці — пра́во со́бственности;

грама́дская ўла́снасць — обще́ственное достоя́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Расійская бібліятэка імя У. І. Леніна, гл. Бібліятэка дзяржаўная СССР імя У. І. Леніна

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

education [ˌedʒʊˈkeɪʃn] n.

1. адука́цыя; навуча́нне, выхава́нне;

primary/secondary/higher education пачатко́вая/сярэ́дняя/вышэ́йшая адука́цыя;

compulsory education абавязко́вая адука́цыя;

the state education system дзяржа́ўная сістэ́ма адука́цыі;

a man of little education малаадукава́ны чалаве́к;

get/receive an education атрыма́ць адука́цыю

2. Education мето́дыка навуча́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)