гонг м Gong m -s, -s;

уда́рыць у гонг góngen vi;

гу́кі гонга Góngschläge pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Туту́ дзіцяч. ‘поезд, машына’ (полац., Суднік, вусн. паведамл.)., туту́каць ‘падаваць гукі (пра музычны інструмент)’ (ТС). Гукапераймальныя імітатывы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бра́згаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Утвараць кароткія звонкія гукі, удараючы чым-н. па металічных, шкляных і інш. прадметах.

Б. вёдрамі.

|| зак. пабра́згаць, -аю, -аеш, -ае.

|| аднакр. бра́знуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. бра́зганне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сапці́, -пу́, -пе́ш, -пе́; -пём, -пяце́, -пу́ць; соп, сапла́, -ло́; -пі́; незак.

1. Цяжка дыхаючы, утвараць гукі з прысвістам.

С. носам.

2. Дзьмуць у што-н. (звычайна пра дудку, жалейку; разм.).

|| наз. сапе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць працяжныя гукі «му-му».

Цяля мыкае.

2. перан. Неразборліва гаварыць што-н.; мармытаць.

|| зак. прамы́каць, -аю, -аеш, -ае.

|| аднакр. мы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. мы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шумавы́, -а́я, -о́е (спец.).

1. гл. шум¹.

2. Які ўтварае гучныя рознахарактарныя гукі.

Шумавыя музычныя інструменты (трашчоткі, лыжкі, талеркі, званочкі, кастаньеты і пад.). Ш. аркестр (які складаецца з ударных і шумавых інструментаў). Шумавое афармленне радыёперадачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лу́скаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак.

1. што. Раскусваць, разгрызаць (шкарлупіну) з трэскам.

Л. сланечнік.

2. Утвараць чым-н. кароткія адрывістыя гукі, патрэскваць.

Пальцы лускаюць.

|| аднакр. лу́снуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. лу́сканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

губны́ в разн. знач. губно́й;

~на́я пама́да — губна́я пома́да;

г. гармо́нік — губна́я гармо́ника (гармо́шка);

○ ~ныя гу́кі — лингв. губны́е зву́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстаўны́

1. приставно́й; придвижно́й;

~но́е крэ́сла — приставно́й стул;

п. сто́лік — придвижно́й сто́лик;

2. лингв. приставно́й;

~ны́я гу́кі — приставны́е зву́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гукапаглына́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны паглынаць гукі, шумы, змяншаць іх сілу. Гукапаглынальны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)