жа́лко

1. нареч. жа́ласна; няшча́сна; бездапамо́жна; убо́га; нікчэ́мна; см. жа́лкий;

2. безл., в знач. сказ. шкада́;

жа́лко де́нег шкада́ гро́шай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разме́н м. Wéchsel m -s, -;

разме́н гро́шай Géldwechsel m -s, -;

разме́н фігу́р шахм. Ábtausch m -es, -täusche

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

fund​1 [fʌnd] n.

1. запа́с

2. фонд

3. капіта́л, сро́дкі;

I’m short of funds. У мяне малавата сродкаў/грошай.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hoard​1 [hɔ:d] n. запа́с, патае́мны склад (прадуктаў, грошай і да т.п.);

a squirrel’s hoard of nuts запа́с арэ́хаў вавёркі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

інка́са

(іт. incasso)

аперацыя атрымання банкам грошай па даручэнні кліента і залічэння іх на яго банкаўскі рахунак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канфіска́цыя

(лац. confiscatio)

1) прымусовае бязвыплатнае адабранне маёмасці, грошай у карысць дзяржавы;

2) забарона карыстацца творамі друку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

падчысту́ю, прысл.

Разм. Поўнасцю, усё без астатку. [Мацвей:] — На два сталы жывучы, грошай не збярэш. Усё ў пыл ідзе. Падчыстую. Лобан. [Пазняк:] — Навошта гэта вы лес падчыстую нішчыце? Агаляеце зямлю. Тут жа пяскі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напераво́дзіць, ‑воджу, ‑водзіш, ‑водзіць; зак., каго-чаго.

Разм.

1. Перамясціць у іншае месца (знаходжання, працы, вучобы і інш.) у вялікай колькасці.

2. Патраціць, расходаваць без асаблівай карысці многа чаго‑н. Напераводзіць грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паткну́ць, ‑ткну, ‑ткнеш, ‑ткне; ‑ткнём, ‑ткняце; зак., каго-што.

Разм. Сунуць, даць што‑н. каму‑н. [Бацька:] — Можа грошай трэба будзе паткнуць доктару.., дык што ж ты зробіш. Чорны.

•••

Нос паткнуць — сунуцца, паказацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акрэдытава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго.

Спец.

1. Упаўнаважыць (упаўнаважваць) каго‑н. на атрыманне грошай або на правядзенне гандлёвых аперацый.

2. Прызначыць (прызначаць) каго‑н. дыпламатычным прадстаўніком пры замежным урадзе.

[Ад лац. accredere — давяраць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)