ма́каўка Вяршыня гары, узгорка або дрэва («Звязда» 29/V 1966, Шчуч.). Тое ж ма́ку́шка, верх, верхаві́на́ (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
dip
[dɪp]
1.
v.t.
1) акуна́ць; занура́ць
2) зачэ́рпваць; чарпа́ць
3) апуска́ць і адра́зу ўздыма́ць
dip the flag — салютава́ць сьця́гам
4) спушча́цца ўні́з
5) рабі́ць рэвэра́нс
2.
n.
1) акуна́ньне, апушча́ньне n. (у ва́дкасьць)
2) ва́дкасьць, раство́р (для фарбава́ньня, чы́сткі)
3) рапто́ўны спад (гары́, цэ́наў)
•
- a cheese dip
- dip into
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
спуск в разн. знач. спуск, род. спу́ску м.;
спуск с горы́ спуск з гары́;
спуск шлю́пки спуск шлю́пкі;
спуск фла́га спуск сця́га;
спуск воды́ из пруда́ спуск вады́ з са́жалкі;
нажа́ть на спуск наці́снуць на спуск;
◊
не дава́ть спу́ска не дава́ць спу́ску;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
капшу́к Сажалка на гары з праведзенай ад яе канавай (Уш.).
□ ур. Мала́хаў Капшук (сажалка) каля в. Чарсвяны Уш.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
папаўзго́р'е Месца на спадзістым схіле гары, паміж вяршыняй і падэшвай (Слаўг.). Тое ж папаўзгорычча, папаўзгорычышча, папаўзгорре, папаўзгоркінне (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
спад
1. Нахіл гары (БРС). Тое ж спа́дзіна (Шчуч.), спа́дзістасць (БРС).
2. Змяншэнне вады ў час разводдзя (БРС).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
узабра́цца erstéigen* vt; empórsteigen* vi (s); heráufsteigen* vi (s), heráufklettern vi (s), heráufklimmen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць); hináufsteigen* vi (s), hináufklettern vi (s), hináufklimmen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); sich hináufarbeiten (з цяжкасцю);
узабра́цца на гару́ den Berg bestéigen*;
узабра́цца на вяршы́ню гары́ den Gípfel des Bérges erstéigen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
жы́та, ‑а, М жыце, н.
1. Аднагадовая расліна сямейства злакавых, зерне якой скарыстоўваецца для прыгатавання хлеба. Зжаць жыта. Звезці жыта ў гумны. Абмалаціць жыта. □ З каласоў завязалі Бараду, як вялося, Каб трубою, казалі, Штогод жыта вілася. Калачынскі.
2. Зерне гэтай расліны. Мяшок жыта ляжаў на зямлі каля самага ганку. Бядуля. Затым пад жарты і смех гасцей маладога і маладую абсыпалі жытам, каб былі добрымі гаспадарамі. Васілевіч.
3. толькі мн. (жыты́, ‑оў). Жытнія палі. Дзівіўся: гэтакіх ніколі Не бачыў у жыцці жытоў. Прануза. На многа вёрст было відаць з гары Адсюль палі жытоў і канюшыны. З. Астапенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кара́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Каляны ад засохлай гразі; закарэлы. Каравая ануча. □ Баба прынесла з гары.. каравыя старыя нагавіцы. Чорны. // Вельмі брудны, запэцканы граззю. Каравая свіння.
2. Пакрыўлены, вузлаваты, з нарасцямі (пра дрэвы, расліны). Я стаяў пад караваю грушаю-дзічкаю адзін сярод чыстага поля. Сачанка. Не памятаю, як было, але вавёркаю я ўжо сядзеў на каравай алешыне. Нікановіч.
3. Загрубелы, нягнуткі, з шурпатай скурай (пра рукі, ногі). Каравыя пальцы. □ На возе, звесіўшы босыя каравыя ногі, сядзеў Дойла. Адамчык.
4. перан. Разм. Няскладны, няўмелы, груба выкананы. Каравы пераклад. Каравая фраза. □ Словы тыя .. адно за другое ніжуцца, каравыя, нязграбныя. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лаві́на, ‑ы, ж.
1. Вялікая маса падаючага з гор снегу, лёду; снежны абвал. Пушчаны з гары снежны ком набывае ўсё большую і большую імклівасць і, абрастаючы снегам, павялічваючыся, ён ператвараецца ўрэшце ў грозную лавіну, якая змятае ўсё на сваім шляху. Лынькоў.
2. перан. Імклівая, нястрымная маса каго‑, чаго‑н. Лавіна коннікаў. □ Лавіна разгневаных людзей кінулася ўдагонку, усё змятаючы на сваім шляху. Гурскі. Праз адчыненыя насцеж парадныя дзверы з непахіснай рашучасцю імчыцца з ганка лавіна дзяцей. Гарбук.
3. у знач. прысл. лаві́най. Суцэльным патокам. Танкі ішлі лавінай. □ Лавінай хлынулі я барака ўсе як адзін. Ішлі доўгім сабраным натоўпам, плылі адзінай хваляй. Пестрак.
[Ням. Lawine.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)